Hieronim Adam Lubomirski
Herb
Herb Lubomirskich używany też przez przedstawicieli rodziny. Alternatywne nazwy Druszyna, Szreniawa bez Krzyża, Corrulus, Curvatura, Krzywaśnic, Krzywaśny
Rodzina

Lubomirscy herbu Drużyna

Data urodzenia

1844

Data śmierci

1905

Ojciec

Adam Hieronim Lubomirski

Matka

Karolina Ewelina Lubomirska

Żona

Felicja Zofia Lubomirska

Dzieci

Karolina Emilia Lubomirska (1878 –1940)
Jerzy Lubomirski (1882-1945)

Hieronim Adam Lubomirski (1844 – 1905). Polski książę, z rodu Lubomirskich, linii rzeszowsko - rozwadowskiej. Syn Adama (Hieronima Karola) Lubomirskiego (1812 – 1873) i matki Karoliny Eweliny Ponińskiej (1822 -1890[1]. Ożenił się w 1875 z niemajętną panną, Felicją Zofią Markiewicz h. Łabędź (1848 - 1930) pracującą w charzewickim dworze[2].

Zmarł w Wiedniu, pochowany w krypcie klasztoru franciszkanów w Rozwadowie[3].

Historia

Po śmierci ojca, odziedziczył dobra rozwadowskie w Charzewicach, stając się ich pierwszym oficjalnym ordynatem. Powiększał i rozwijał posiadany majątek. Wybudował w Rzeczycy Długiej m.in nowoczesny tartak parowy celem bardziej ekonomicznego wykorzystania ogromnych zasobów leśnych, młyn, cegielnię mieszczącą się na terenie Musikowa, dworską kuźnię oraz okazałą karczmę „wjezdną"[4]. Przebudował i odnowił pałac w Charzewicach. W 1868 kupił majątek w Bakończycach, i z żoną już częściej zamieszkiwali w bakończyckim dworze, niż w Charzewicach, wybrawszy Bakończyce na swoją letnią rezydencję. Tu też urodził się w 1882 ich syn Jerzy. W folwarku, nie było jednak odpowiednich warunków mieszkalnych, podjął więc decyzję o wybudowaniu pałacu. Pałac został wybudowany w latach 1885 - 1887, wg. projektu architekta krakowskiego Maksymiliana Nitscha. W czasie budowy pałacu, Lubomirscy zamieszkiwali w Rożubowicach, należących wówczas do jego matki. Rezydencję otaczał, założony, siedmiohektarowy park ze stawem, nieopodal zamku funkcjonował folwark znany w Polsce z hodowli koni, oraz browar. Z powodu braku środków finansowych, pałac nigdy nie został doprowadzony do stanu zgodnego z zamierzeniami właściciela[5].

Mimo wysokiej pozycji społecznej, z racji pochodzenia, nie nawiązywał znaczących kontaktów towarzyskich ze swoją klasą społeczną, starając się raczej znaleźć aprobatę wśród chłopstwa. Na jego zachowanie, wpływ miało zapewne wrodzone kalectwo[6]. Nazywany był ''kulawym księciem''[3].

Po swojej śmierci, w 1905, właścicielką Bakończyc i majątku w Miżyńcu, wraz z gruntami o powierzchni ok. 4370 ha, ustanowił córkę Karolinę[5]. Majątek w Charzewicach otrzymał syn Jerzy.

Przypisy

  1. ↑ Wilhelm Gaj-Piotrowski. s.32
  2. ↑ Hieronim Adam ks. Lubomirski z Lubomierza h. Drużyna [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-05-06].
  3. 1 2 Zaduszki w podziemiach klasztoru [online], stalowemiasto.pl [dostęp 2023-05-06] (pol.).
  4. ↑ Sołectwa - Gmina - Gmina Radomyśl nad Sanem [online], www.radomysl.pl [dostęp 2023-05-06].
  5. 1 2 Historia PWSW - PWSW [online], Państwowa Wyższa Szkoła Wschodnioeuropejska w Przemyślu [dostęp 2023-05-06] (pol.).
  6. ↑ Turystyczny szlak gniazd rodowych Lubomirskich - Stalowa Wola - Kompas Turystyczny [online], web.archive.org, 26 kwietnia 2012 [dostęp 2023-05-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-26].

Bibliografia

  • ks. Wilhelm Gaj-Piotrowski. Lubomirscy rodowej linii rzeszowsko- rozwadowskiej. Wyd. Muzeum Regionalne w Stalowej Woli ,2002. ISBN 83-911733-2-1, 83-911733-8-0
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.