Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet |
Opsa |
Położenie na mapie obwodu witebskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
55°35′56″N 26°48′21″E/55,598889 26,805833 |
Grejtuniszki – dawny folwark[1][2]. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Opsa.
Historia
W czasach zaborów ówczesny zaścianek leżał w granicach Imperium Rosyjskiego[3].
W latach 1921–1945 folwark leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[4] (od 1926 w województwie wileńskim[5]), w powiecie brasławskim, w gminie Opsa[6] a następnie w gminie Dryświaty[1].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 39 osób, 38 było wyznania rzymskokatolickiego a 1 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Były tu 4 budynki mieszkalne[6]. W 1931 w 4 domach zamieszkiwało 25 osób[1].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Dryświatach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dryświatach[7].
Przypisy
- 1 2 3 Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 5 .
- ↑ Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 26, Słup 43, Warszawa 1932
- ↑ Grejtuniszki, zaścianek, pow. nowoaleksandrowski, gm. Opsa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 533 .
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- 1 2 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 8 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 488 .
Linki zewnętrzne
- Grejtuniszki, zaścianek, pow. nowoaleksandrowski, gm. Opsa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 533 .