Berżeniki
Ilustracja
Berżeniki na północny wschód od Dukszty (lewy, dolny róg)
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

ignaliński

Populacja
 liczba ludności


39
(2011)

Nr kierunkowy

386

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Berżeniki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Berżeniki”
55,531°N 26,379°E/55,531000 26,379000

Berżeniki (lit. Beržininkai) – wieś w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim w gminie Dukszy.

Historia

W czasach zaborów w gminie Dukszty, w powiecie nowoaleksandrowskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś i majątek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim (od 1926 w powiecie święciańskim)[2], w gminie Dryświaty a następnie w gminie Dukszty[3][4].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało:

  • wieś – 68 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego. Jednocześnie 13 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 35 litewską. Było tu 11 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 zamieszkiwało tu 75 osób w 13 budynkach[4].
  • majątek – 43 osoby, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego. Jednocześnie 23 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 20 litewską. Było tu 8 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 zamieszkiwało tu 38 osób w 5 budynkach[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Duksztach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Duksztach[5].

Przed wojną mieszkała tam Helena StankiewiczPani na Berżenikach. Wcześniej w folwarku Raj profesor Adam Hrebnicki-Doktorowicz wyhodował odmiany jabłek Malinówka Berżenicka i Ananas Berżenicki.

Przypisy

  1. Berżeniki wieś, powiat nowoaleksandrowski, gmina Dukszty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 116.
  2. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  3. 1 2 3 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 6.
  4. 1 2 3 Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 45.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 83.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.