 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
myśliwiec |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
4 września 1949 |
| Liczba egz. |
3 |
| Liczba wypadków • w tym katastrof |
|
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 × Silnik turboodrzutowy Rolls-Royce Nene II |
| Ciąg |
22,3 kN każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,98 m |
| Długość |
11,59 m |
| Wysokość |
3,56 m |
| Powierzchnia nośna |
23,6 m² |
| Masa | |
| Własna |
3 755 kg |
| Startowa |
4 310 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
1020 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
25 m/s |
| Pułap |
13 410 m |
| Długotrwałość lotu |
1 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania | |
.svg.png.webp){kind=small}
Gloster G.42 – prototypowy brytyjski myśliwiec z napędem odrzutowym, zaprojektowany i wybudowany przez wytwórnie Gloster Aircraft Company.
Historia
W 1944 roku brytyjskie Ministerstwo Lotnictwa wydało specyfikację (Specification E.1/44.) opisującą wymagania techniczne na nowy jednomiejscowy, jednosilnikowy myśliwiec odrzutowy. Wykonania zadania podjęła się firma Gloster Aircraft Company, która miała już doświadczenie w tego typu konstrukcjach. To właśnie w tej wytwórni lotniczej powstał pierwszy brytyjski samolot z napędem odrzutowym Gloster E.28/39 oraz produkowany był pierwszy odrzutowy myśliwiec, który wszedł na wyposażenie jednostek RAF, Gloster Meteor. Gloster otrzymał zamówienie na zaprojektowanie i wykonanie trzech prototypów. Pierwszy z nich był gotowy w 1947 roku, jednak podczas transportu do ośrodka doświadczalnego w Boscombe Down został nieodwracalnie uszkodzony i dopiero drugi prototyp miał przywilej pierwszego startu, który odbył się 9 marca 1948 roku. Za sterami maszyny siedział pilot doświadczalny Glostera Bill Waterton. Po wykonaniu badań nowego samolotu w locie rozpoczęto przygotowywania do rozpoczęcia produkcji seryjnej, ale w 1949 roku cały program rozwoju i budowy anulowano, skupiając się na rozwoju Meteora.
Konstrukcja
G.42 był całkowicie metalowym wolnonośnym średniopłatem, napędzanym pojedynczym silnikiem odrzutowym Rolls-Royce Nene II z dwustopniową sprężarką. Proste skrzydła o obrysie trapezowym i niewielkim wzniosie wyposażone w szczelinowe klapy, lotki i hamulce aerodynamiczne. Klasyczne, wolnonośne usterzenie, usterzenie poziome przesunięte nieco do tyłu względem usterzenia pionowego. Trzeci wybudowany prototyp miał usterzenie poziome zamontowane na usterzeniu pionowym w połowie jego wysokości. Wrzecionowaty kadłub o konstrukcji półskorupowej, po jego obydwu stronach, na wysokości kabiny pilota znajdowały się wloty powietrza do silnika. Podwozie trójkołowe, przednie, z pojedynczym kółkiem chowana do tyłu do wnęki w kadłubie, główne, również z pojedynczymi kółkami chowane do wnęk w skrzydłach w kierunku kadłuba. W drugim prototypie, pod usterzeniem pionowym, zamontowany był pojemnik na spadochron przeciwkorkociągowy. Samoloty nie były uzbrojone jednak w maszynach seryjnych planowano zamontować w dziobie maszyny cztery działka kalibru 20 mm.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Jerzy Świdziński, Gloster G-42 (E.1/44), "Skrzydlata Polska", nr 3 (1990), s. 11, ISSN 0137-866x.