Fusarium solani
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Sordariomycetes

Rząd

Hypocreales

Rodzina

gruzełkowate

Rodzaj

Fusarium

Gatunek

Fusarium solani

Nazwa systematyczna
Fusarium solani (Mart.) Sacc
Michelia 2(no. 7): 296 (1881)
Makrokonidia

Fusarium solani (Mart.) Sacc – gatunek grzybów z rodziny gruzełkowatych (Nectriaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny, pasożyt fakultatywny roślin[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Fusarium. Nectriaceae, Hypocreales, Hypocreomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1842 r. von Martius na bulwach ziemniaka[3]. Nadał mu nazwę Fusisporium solani. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1881 r. P.A. Saccardo.

Synonimów nazwy naukowej ma ok. 60[4]:

Morfologia

Grzybnia hodowana na sztucznych pożywkach rozwija się umiarkowanie szybko. Optymalna temperatura wzrostu wynosi 28 °C. Kolonia jest kłaczkowata, o barwie niebiesko-szaro-brązowej. Na wydłużonych bocznych strzępkach grzybni powietrznej tworzą się mikrokonidia. Są cylindryczne, hialinowe, o rozmiarach 9-16 × 2–4 μm. Czasami posiadają jedną przegrodę. Po 4–7 dniach na dobrze rozwiniętych i rozgałęzionych konidioforach tworzą się makrokonidia. Mają kształt od cylindrycznego do sierpowatego, często są nieco szersze na wierzchołku i mają wyraźną podstawę. Wymiary: 40-100 × 5–7,5 μm. Chlamydospory owalne, gładkie lub szorstkie, o rozmiarach 10-11 × 8–9 μm. Powstają zarówno pomiędzy komórkami strzępek, jak i na ich końcu, częściej w ciemności niż na świetle. Ich rozwój stymulowany jest przez obecność w kulturze bakterii glebowych. Homotaliczne szczepy. F. solani w hodowli na sztucznych pożywkach często wytwarzają perytecja[5].

Od innych gatunków Fusarium odróżnia go kilka charakterystycznych cech. Makrokonidia mają średnio 3-4 przegrody, są lekko zakrzywione i mają dość grube ściany. Owalne lub nerkowate mikrokonidia tworzą się obficie na bardzo długich monofialidach. Chlamydospory powstają obficie[3].

Formą płciową (teleomorfą) jest Nectria haematococca[5].

Występowanie i znaczenie

F. solani jest szeroko rozprzestrzeniony, występuje na całym świecie. Pasożytuje na licznych gatunkach roślin wywołując u nich choroby zwane fuzariozami. U roślin uprawianych w Polsce powoduje choroby: fuzaryjna zgorzel fasoli, fuzaryjna zgorzel bobu, fuzaryjna zgorzel dyniowatych, sucha zgnilizna bulw ziemniaka, fuzarioza soi, fuzaryjna zgorzel topinambura, fuzaryjna zgorzel łubinu, fuzaryjna zgorzel bobiku, fuzaryjna zgorzel wyki, fuzaryjna zgorzel lucerny, fuzaryjna zgorzel pomidora i fuzariozy niektórych roślin ozdobnych[6]. Czynnikami sprzyjającymi infekcjom i rozwojowi patogenu jest duża wilgotność gleby oraz występowanie w niej nicieni, patogen wnika bowiem do korzeni roślin głównie przez wykonane przez nich rany. Przy dużej obecności w glebie nicienia Nematria haematococca fuzarioza roślin może przybrać charakter epidemii[5].

Teleomorfa Nectria haematococca żyje jako saprotrof na korze wielu gatunków drzew i krzewów, oraz na obumierających pędach różnych gatunków roślin zielnych. Jest częsta w krajach o klimacie ciepłym, w krajach o klimacie umiarkowanym spotykana jest rzadziej[2].

Przypisy

  1. 1 2 Index Fungorum. [dostęp 2017-07-19]. (ang.).
  2. 1 2 Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.
  3. 1 2 A class project for PP728 Soilborne Plant Pathogens, Fall 2010. [dostęp 2017-07-19].
  4. ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-07-19]. (ang.).
  5. 1 2 3 Mycobank. Fusarium solani. [dostęp 2017-07-19].
  6. ↑ Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.