Fiodor Nikitin
Ilustracja
Fiodor Nikitin w roli muzyka w filmie Dom w zaspach (Дом в сугробах) (1927)
Imię i nazwisko

Fiodor Michajłowicz Nikitin

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1900
Łochwica

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1988
Moskwa, ZSRR

Zawód

aktor

Odznaczenia
Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Ludowy Artysta RFSRR
Fiodor Nikitin w filmie Samotny żagiel (Белеет парус одинокий) (1937)

Fiodor Michajłowicz Nikitin (ros. Фёдор Миха́йлович Ники́тин, ur. 20 kwietnia?/3 maja 1900 w Łochwicy, zm. 17 lipca 1988 w Moskwie) – radziecki aktor teatralny i filmowy. Ludowy Artysta RFSRR (1969). Dwukrotny laureat Nagrody Stalinowskiej (1950, 1951).

Życiorys

Od 1917 roku występował na scenach prowincjonalnych, a w latach 1921-1924 na scenie MCHaT-u. W 1926 roku przeniósł się do Leningradu, gdzie występował w Leningradzkim Teatrze Dramatycznym[1].

Zdobył popularność w latach 20. dzięki rolom w filmach Fridricha Ermlera (m.in. Wykolejeni, Człowiek, który stracił pamięć), gdzie stworzył skomplikowane psychologiczne postacie. Grał również w filmach dźwiękowych takich jak Życie dla nauki oraz Musorgski[2].

Pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie[3][4].

Wybrana filmografia

  • 1926: Wykolejeni[2] (Катька — бумажный ранет) jako Wad´ka Zawrażyn
  • 1927: Dom w zaspach[2] (Дом в сугробах)
  • 1928: Paryski szewc[2] (Парижский сапожник) jako głuchoniemy szewc Kirik Rudienko
  • 1928: Mój syn (Мой сын)
  • 1929: Człowiek, który stracił pamięć[2] (Обломок империи) jako Filimonow
  • 1934: Nowi ludzie (Песня о счастье) jako nauczyciel muzyki
  • 1937: Samotny biały żagiel (Белеет парус одинокий) jako Baczej, ojciec
  • 1949: Życie dla nauki[2] (Академик Иван Павлов) jako fizjolog Gleb Michaiłowicz Zwancew
  • 1950: Musorgski[2] (Мусоргский) jako kompozytor Aleksandr Dargomyżski
  • 1960: Opowieść północna[2] (Северная повесть) jako doktor Traube
  • 1964: Muchtar na tropie (Ко мне, Мухтар!) jako weterynarz Zyrianow
  • 1976: Kobietka[5] (Сладкая женщина) jako Szubkin
  • 1984: Życie, łzy i miłość[2] (И жизнь, и слезы, и любовь…) jako Paweł Andriejewicz

Nagrody i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Kazimierz Nowacki (red.), Z filmem radzieckim na ty, Kraków 1972, s. 63-64.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa 1987, s. 177.
  3. ↑ Московские могилы. Ваганьковское кладбище
  4. ↑ Московские могилы. Никитин Ф.М.
  5. ↑ Edward Pawlak, Barbara Pełka, Film radziecki w Polsce, Warszawa 1985, s. 94.

Bibliografia

  • Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa 1987, s. 177.
  • Kazimierz Nowacki (red.), Z filmem radzieckim na ty, Kraków 1972, s. 63-64.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.