Frecciarossa (Czerwona Strzała)

dwa razy na godzinę:

• Mediolan – Rzym bezpośrednio lub przez Florencję i Bolognę
• Mediolan – Neapol przez Rzym;niektóre kursy są przedłużone do Salerno.

raz na godzinę:

• Rzym – Turyn przez Mediolan
• Wenecja – Rzym;wybrane kursy przedłużone do Neapolu i Salerno.

kilka połączeń dziennie:

• Mediolan – Ankona przez Pesaro i Rimini, wybrane kursy do Bari.

Frecciargento (Srebrna Strzała)

raz na godzinę:

• Wenecja – Rzym;wybrane kursy przedłużone do Neapolu i Salerno (obecnie zastępowane przez Frecciarossa)

kilka razy dziennie:

• z Rzymu do: Bari, Lecce, Tarentu, Ankony, Triestu, Udine, Werony, Bolzano. Jedna para kursuje do Reggio Calabria

Frecciabianca (Biała Strzała)

raz na dwie godziny

• z Mediolanu do: Ancony, Pescary, Bari, Lecce, Tarentu (zastępowane obecnie przez Frecciargento)
• z Turynu do: Ankony, Pescary, Bari, Lecce, Tarentu (zastępowane obecnie przez Frecciargento)
• z Wenecji do Lecce (zastępowane obecnie przez Frecciargento)

kilka razy dziennie

• Rzym - Genua przez Livorno, Pizę i La Spezię (pięć razy dziennie)
• Rzym - Rawenna przez Foligno i Falconarę Nadmorską (raz dziennie)
• Rzym - Reggio Calabria przez Sapri, Paolę, Lamecję Termy i Villa San Giovanni (dwa razy dziennie)

Tabor

ETR 400 (dawniej ETR 1000) Frecciarossa 1000

Najnowszy nabytek Trenitalii, przystosowany do jazdy z prędkością 350 km/h (termin jej wprowadzenia do rozkładu jazdy nie jest znany). EZTy złożone są z 8 wagonów, podzielone są na 4 klasy (Executive, Biznes, Premium i Standard), zastępują sporą część ETR 500 na trasie Turyn-Salerno, pojawiają się też na trasach, na których wymagana pojemność jest mniejsza.

Przystosowane są do kursowania w trakcji podwójnej.

Pendolino ETR 450

Jedne z pierwszych szybkich pociągów kolei włoskiej wprowadzone w 1988, na trasach Rzym-Mediolan oraz Rzym-Wenecja. Złożone z 9 wagonów z przechylnymi pudłami, wraz z lokomotywami na obu końcach. W składzie pociągu wagon restauracyjny. Maksymalna prędkość to 250 km/h,zredukowana w 2004 r. do 200 km/h po wyłączeniu pudła wychylnego. Obecnie kursują jako InterCity na trasach Rzym – Reggio C., Rzym – Perugia oraz Rzym – Ancona. Składy te wycofano z eksploatacji ze względu na ich zużycie oraz słabe prędkości handlowe.

Pendolino ETR 460/3

Pierwsze składy ETR 460 zostały wprowadzone do użytku w 1993. Podobnie jak ich poprzedniki, złożone są z 9 pochylnych wagonów. Wprowadzono do nich jednak wiele innowacji oraz znacznie zmieniono design oraz wystrój wnętrz. Kursują w dalszym ciągu na trasach z Rzymu do Reggio Calabria oraz z Rzymu do Rawenny.

Pendolino ETR 485 Frecciargento Kursują na trasach do Reggio C., Lecce oraz Bolzano. Prędkość maksymalna wynosi 250 km/h, jak dla ETR 460. Część z nich ma trafić do Kolei Greckich OSE, celem obsługi trasy Ateny-Saloniki^[2].

ETR 500 Frecciarossa

Najszybsze, najwygodniejsze, sztandarowe pociągi Eurostar Italia. Składają się z 11 wagonów + 2 lokomotywy. W składzie mają wagon restauracyjny lub bistro. Do użytku zostały wprowadzone w 1995. Prędkość maksymalna to 300 km/h.

Pendolino ETR 600 i ETR 610 Frecciargento

Najnowsze modele Pendolino, wyprodukowane przez firmę Alstom. W użytku od grudnia 2008 roku. Kursują na trasie Rzym – Wenecja - Triest/Udine. Można spotkać je na trasie do Werony.

ETR 700 Frecciargento

Dawniej należące do Kolei Holenderskich NS składy V250 "Albatros", kursowały tam jako "Fyra". W 2013 składy zwrócono do producenta, ze względu na liczne usterki (które, jak później ustalono, były wynikiem niewłaściwej eksploatacji pociągów, w tym jazd z prędkościami 250 km/h zamiast zalecanych 20 w warunkach zimowych), Hitachi Rail Italy. W 2017 r. Trenitalia odkupiła EZTy w korzystnej cenie, zamawiając ich przebudowę na Srebrne Strzały^[3]. Obecnie kursuje 17 sztuk.

Linie wysokich prędkości

Użytkowane:

• Rzym – Florencja (od 1977)-obecnie przystowywana do prędkości 300 km/h na odcinku Chiusi - Città della Pieve
• Rzym – Neapol (od grudnia 2005)-w miejscowości Afragola budowana jest stacja KDP Neapol Afragola (otwarcie w 2015)
• Turyn – Mediolan (od grudnia 2009)
• Mediolan – Bolonia (od grudnia 2008)-9 czerwca 2013 otwarto na niej stację Reggio Emilia Miedzypadańską
• Wenecja – Padwa (od 2007)-przystosowana do 250 km/h
• Florencja – Bolonia (od czerwca 2009)
• Bolonia - Werona (od 2008)-przystosowana do 200 km/h
• Mediolan – Brescia (2016)

W budowie lub modernizacji:

• Mediolan – Genua (oddanie do użytku po 2026)
• Turyn – Lion (oddanie do użytku po 2030)

Projektowane:

• Neapol – Reggio Calabria (modernizacja do 200 km/h-częściowo w użytku)
• Neapol – Bari (modernizacja do 200 km/h-oddanie w 2026)
• Wenecja – Werona (oddanie po 2030)
• Wenecja – Triest (planowana modernizacja do 200 km/h)
• Villa San Giovanni – Palermo / Katania (odcinek Mesyna - Patti w użytku;oddanie całej linii po budowie Mostu nad Cieśniną Mesyńską)

Plany na przyszłość

Włoska kolej planuje posiadać ok. 1500 km linii wysokich prędkości. Na sporej części z nich, nowe pociągi ETR 400, eksploatowane od 2015 r., miałyby podróżować z prędkością 350 km/h. Po zakończeniu wszystkich prac, oprócz gęstej sieci połączeń krajowych, mają też powstać międzynarodowe, np. Rzym – Mediolan – Turyn – Paryż, czy Rzym – Mediolan – Zurych (obecnie obsługiwane przez szwajcarskie ETR 610).