Eugeniusz Piestrzyński
Ilustracja
Eugeniusz Piestrzyński (w 1928)
pułkownik lekarz pułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1887
Kalisz

Data i miejsce śmierci

5 maja 1962
Milanówek

Przebieg służby
Lata służby

1914–1925

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Szpital Okręgowy Nr VIII

Stanowiska

komendant szpitala

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Odznaka Honorowa PCK I stopnia Wielki Oficer Orderu Korony Włoch Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii

Eugeniusz Piestrzyński (ur. 18 grudnia 1887 w Kaliszu, zm. 5 maja 1962 w Milanówku) – pułkownik lekarz Wojska Polskiego, żołnierz Legionów Polskich, lekarz przyboczny Józefa Piłsudskiego.

Życiorys

Maturę zdał w Gimnazjum św. Anny w Krakowie w 1906. Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim, którą ukończył w 1912. Specjalizował się w ginekologii i położnictwie u Aleksandra Rosseta, w którego klinice pracował w latach 1912–1914. W czasie I wojny światowej pełnił funkcje lekarza batalionowego, pułkowego i komendanta szpitala polowego I Brygady Legionów Polskich, awansując na podporucznika lekarza (29 września 1914) i kapitana lekarza (28 października 1915)[1].

Po 1918 pracował w służbach medycznych Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego i lekarza przybocznego Józefa Piłsudskiego oraz komendanta szpitala zapasowego nr 2 w Warszawie. Był świadkiem na ślubie Piłsudskiego i Aleksandry Szczerbińskiej, który odbył się 25 października 1921 w Belwederze[2].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 26. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 1[3]. W lutym 1924 został przesunięty w Szpitalu Okręgowym Nr VIII w Toruniu ze stanowiska starszego ordynatora na stanowisko komendanta szpitala, pozostając oficerem nadetatowym 8 batalionu sanitarnego[4][5]. W 1925 został przeniesiony w stan spoczynku.

13 maja 1927 Prezydent RP mianował go dyrektorem Departamentu V Służby Zdrowia w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych[6]. Pełnił liczne funkcje społeczne był m.in. Prezesem Polskiego Związku Przeciwgruźliczego, Polskiego Towarzystwa Higienicznego (1932–1939), Międzynarodowego Towarzystwa Przeciwgruźliczego, działał w Związku Legionistów Polskich. Honorowy Obywatel Miasta Ciechocinka[7]. Wiceminister pracy i opieki społecznej w rządzie Walerego Sławka[8].

W czasie II wojny światowej przebywał w Rumunii, Francji i Wielkiej Brytanii. W randze generalskiej został powołany przez Brytyjczyków na komendanta szpitala wojennego w Anglii. Po wojnie powrócił do Polski po 1956. Pracował jako szkolny nadinspektor higieny i wychowania fizycznego w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa – Śródmieście, oraz w jednej z placówek ZUS na warszawskim Żoliborzu, będąc poddanym aż do śmierci inwigilacji przez Służbę Bezpieczeństwa[9].

Zmarł 5 maja 1962 w Milanówku. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 67-2-22)[10].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 52.
  2. ↑ Lech Królikowski: Warszawskie adresy marszałka. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 75. ISBN 83-01-10291-8.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 309.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 23 lutego 1924 roku, s. 82.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1007, 1061, 1078.
  6. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. 1–2, s. 170, 1927-06-30.
  7. ↑ Protokół nr 7/14 nadzwyczajnej sesji Rady Miejskiej Ciechocinka z dnia 13 maja 2015 r.
  8. ↑ "Łódź w Ilustracji", 6 XI 1932, nr 45, s. 3.
  9. ↑ Andrzej Rościszewski, Odnaleziony Order Virtuti Militari generała Wieniawy Kultura i Biznes Nr 67, R.XV, Łódź 2016, ISSN 1644-4043, s.14.
  10. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZBINEK PIESTRZYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-16].
  11. 1 2 3 Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1007.
  12. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 234. [dostęp 2021-08-11].
  13. ↑ M.P. z 1939 r. nr 23, poz. 38 „za wybitne zasługi na polu pracy zawodowej i społecznej”.
  14. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 630 „za zasługi na polu pracy narodowej i na polu administracji państwowej”.
  15. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. ↑ M.P. z 1930 r. nr 13, poz. 21 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  17. ↑ Polski Czerwony Krzyż. Sprawozdanie za 1935. Warszawa: 1936, s. 11.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.