Enrico Costa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1969
Cuneo

Zawód, zajęcie

polityk

Alma Mater

Uniwersytet Turyński

Enrico Costa (ur. 29 listopada 1969 w Cuneo[1]) – włoski polityk i prawnik, parlamentarzysta, od 2016 do 2017 minister bez teki ds. regionalnych i autonomii.

Życiorys

Syn polityka Raffaele Costy[2]. Ukończył liceum klasyczne w Mondovì, następnie studia prawnicze na Uniwersytecie Turyńskim[3].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Forza Italia, z którym współtworzył Lud Wolności. Był radnym miejscowości Villanova Mondovì (1990–2003) i prowincji Cuneo (1995–2004), a także radnym (2000–2006) regionalnym w Piemoncie[3]. W 2006, 2008 i 2013 wybierany na posła do Izby Deputowanych XV, XVI i XVII kadencji[1].

W 2013 przeszedł do Nowej Centroprawicy, pełnił funkcję przewodniczącego jej klubu poselskiego. W lutym 2014 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości w gabinecie, na czele którego stanął Matteo Renzi. W styczniu 2016 w tym samym rządzie został ministrem ds. regionalnych i autonomii[3]. Utrzymał stanowisko ministra ds. regionalnych również w powołanym w grudniu 2016 gabinecie Paola Gentiloniego[4]. Zakończył urzędowanie w lipcu 2017[5], odchodząc z dotychczasowego ugrupowania.

W 2018 utrzymał mandat poselski na XVIII kadencję z ramienia koalicji centroprawicy[6]. W 2020 dołączył do ugrupowania Azione, które założył Carlo Calenda[7]. W 2022 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[8].

Przypisy

  1. 1 2 Enrico Costa na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2016-03-09]. (wł.).
  2. ↑ Enrico Costa come il padre Raffaele Diventa ministro degli Affari regionali. ilcorriere.net, 30 stycznia 2016. [dostęp 2016-03-09]. (wł.).
  3. 1 2 3 Enrico Costa. governo.it. [dostęp 2016-03-09]. (wł.).
  4. ↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
  5. ↑ Governo, si è dimesso ministro Enrico Costa: „Niente ambiguità”. la Repubblica.it, 19 lipca 2017. [dostęp 2017-07-20]. (wł.).
  6. ↑ Elezioni: Marco Perosino ed Enrico Costa eletti a Senato e Camera. Sfiorato il 50%. gazzettadalba.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).
  7. ↑ Forza Italia, Enrico Costa molla il partito e va con Calenda: „Vera forza liberale”, colpo al cuore di Berlusconi. liberoquotidiano.it, 4 sierpnia 2020. [dostęp 2021-01-15]. (wł.).
  8. ↑ Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.