Maurizio Martina
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 września 1978
Calcinate

Minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnej Włoch
Okres

od 22 lutego 2014
do 13 marca 2018

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Enrico Letta (p.o.)

Następca

Paolo Gentiloni (p.o.)

Sekretarz Partii Demokratycznej
Okres

od 12 marca 2018[1]
do 17 listopada 2018

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Matteo Renzi

Następca

Nicola Zingaretti

Maurizio Martina (ur. 9 września 1978 w Calcinate[2]) – włoski polityk i samorządowiec, parlamentarzysta, od 2014 do 2018 minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnej, w 2018 sekretarz Partii Demokratycznej.

Życiorys

Ukończył technikum rolnicze w Bergamo i studia z zakresu politologii. Był radnym miejskim w Mornico al Serio, działaczem organizacji młodzieżowej Demokratów Lewicy i jej sekretarzem w prowincji Bergamo. Pełnił funkcję sekretarza Demokratów Lewicy i następnie Partii Demokratycznej w Lombardii. W latach 2010–2013 sprawował mandat radnego rady regionalnej w Lombardii. W 2013 objął stanowisko podsekretarza stanu w resorcie rolnictwa[2].

21 lutego 2014 kandydat na premiera Matteo Renzi ogłosił jego nominację na urząd ministra polityki rolnej, żywnościowej i leśnej w swoim nowo tworzonym rządzie[3]. Utrzymał to stanowisko również w powołanym w grudniu 2016 gabinecie Paola Gentiloniego[4].

W wyborach w 2018 uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych XVIII kadencji[5]. 12 marca 2018, po rezygnacji Mattea Renziego, przejął tymczasowo funkcję sekretarza Partii Demokratycznej[6]. Następnego dnia ustąpił z funkcji rządowej[7]. 7 lipca 2018 partyjne zebranie powołało go na sekretarza PD[8]. Zrezygnował ze skutkiem na 17 listopada 2018 celem umożliwienia przeprowadzenia nowych wyborów na tę funkcję[9]. Ubiegał się następnie o ponowny wybór na tę funkcję, przegrywając jednak w marcu 2019 z Nicolą Zingarettim[10].

W 2021 odszedł z krajowego parlamentu w związku z powołaniem na zastępcę dyrektora generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa[11].

Przypisy

  1. ↑ Do 7 lipca 2018 jako p.o.
  2. 1 2 Il Ministro. politicheagricole.it. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
  3. ↑ Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-21]. (wł.).
  4. ↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
  5. ↑ Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd). today.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
  6. ↑ Matteo Renzi ustąpił z przewodniczenia Partii Demokratycznej. interia.pl, 12 marca 2018. [dostęp 2018-03-13].
  7. ↑ Pd, Martina si dimette da ministro. E attacca Di Maio: „Arrogante”. quotidiano.net, 13 marca 2018. [dostęp 2018-04-05]. (wł.).
  8. ↑ Assemblea Pd, Martina eletto segretario. Congresso prima delle Europee. democratica.com, 7 lipca 2018. [dostęp 2018-07-11]. (wł.).
  9. ↑ Assemblea Pd, Renzi non c'è. Martina verso candidatura di squadra. Zingaretti, appello per le primarie. repubblica.it. [dostęp 2018-07-11]. (wł.).
  10. ↑ Angela Giuffrida: Nicola Zingaretti elected as leader of Italy's Democratic party. theguardian.com, 3 marca 2019. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
  11. ↑ Maurizio Martina si dimette da deputato: l’ex ministro sarà vicedirettore aggiunto della Fao. „Grazie al prezioso lavoro della Farnesina”. ilfattoquotidiano.it, 12 stycznia 2021. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.