Nowa Centroprawica
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Lider

Angelino Alfano

Data założenia

2013

Data rozwiązania

2017

Ideologia polityczna

centroprawica

Nowa Centroprawica[1] (wł. Nuovo Centrodestra, NCD) – włoska centroprawicowa partia polityczna, którą założył wicepremier Angelino Alfano[2].

Historia

Ugrupowanie powstało 15 listopada 2013 z inicjatywy części działaczy Ludu Wolności, którzy sprzeciwiali się koncepcji Silvia Berlusconiego przekształcenia PdL w Forza Italia, a jednocześnie deklarowali się jako zwolennicy koalicyjnego rządu Enrica Letty. Przywódcą tej grupy stał się wicepremier Angelino Alfano, sekretarz generalny PdL, określany jako protegowany i potencjalny następca Silvia Berlusconiego. Do nowej formacji przystąpiła cała piątka ministrów z Ludu Wolności, a także około 60 parlamentarzystów obu izb włoskiego parlamentu[3]. Kilka dni później nowy projekt wsparła siódemka europosłów PdL[4].

Wśród stronników Angelino Alfano znaleźli się m.in. ministrowie Maurizio Lupi, Nunzia De Girolamo, Beatrice Lorenzin i Gaetano Quagliariello, prezydent Kalabrii Giuseppe Scopelliti, były prezydent Lombardii Roberto Formigoni, byli ministrowie Maurizio Sacconi i Carlo Giovanardi, były przewodniczący Senatu Renato Schifani[5].

W 2014 Nowa Centroprawica dołączyła do koalicji tworzącej rząd Matteo Renziego, uzyskując w nim trzy stanowiska ministerialne[6]. W wyborach europejskich w tym samym roku wspólna lista NCD i Unii Centrum otrzymała blisko 4,4% głosów, co przełożyło się na 3 mandaty w PE VIII kadencji[7]. W 2016 partia pozostała koalicjantem Partii Demokratycznej, wprowadzając swoich przedstawicieli do nowo powołanego gabinetu Paola Gentiloniego[8].

18 marca 2017 NCD została rozwiązana. Tego samego dnia jej działacze powołali nowe ugrupowanie pod nazwą Alternativa Popolare[9].

Przypisy

  1. ↑ Włochy: wotum zaufania dla rządu Letty. psz.pl, 13 grudnia 2013. [dostęp 2015-12-16].
  2. ↑ Silvio Berlusconi's heir Angelino Alfano forms new party in Italy. independent.co.uk, 15 listopada 2013. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  3. ↑ Alfano lancia il Nuovo centrodestra: «No a Fi per me scelta dolorosa. No a decadenza Berlusconi». ilmessaggero.it, 16 listopada 2013. [dostęp 2013-11-23]. (wł.).
  4. ↑ Nuovo Centrodestra: Cancian, gruppo anche in Europarlamento. ansa.it, 20 listopada 2013. [dostęp 2013-11-23]. (wł.).
  5. ↑ Il "Nuovo centrodestra", gruppi in crescita e logo tricolore. la Repubblica.it, 16 listopada 2013. [dostęp 2013-11-23]. (wł.).
  6. ↑ Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-25]. (wł.).
  7. ↑ Elezioni 2014: Europee. interno.it. [dostęp 2014-06-01]. (wł.).
  8. ↑ Nasce il governo Gentiloni, 12 i ministri confermati su 18. Alfano agli Esteri, Minniti al Viminale. ansa.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
  9. ↑ Ncd si scioglie, Alfano battezza "Alternativa Popolare". la Repubblica.it, 18 marca 2017. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.