Dominick Cruz
Ilustracja
Pseudonim

Dominator

Data i miejsce urodzenia

3 września 1985
Tucson

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

173 cm

Masa ciała

61 kg

Styl walki

boks tajski

Debiut

2005

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

kogucia (2008–obecnie)
piórkowa (2006–2008)
lekka (2005–2006)

Klub

Alliance MMA

Bilans walk zawodowych[infobox 1]
Liczba walk

28

Zwycięstwa

24

Przez nokauty

7

Przez poddania

1

Przez decyzje

16

Porażki

4

Remisy

0

Nieodbyte

0

  1. Bilans walk aktualny na 18 sierpnia 2022.
Strona internetowa

Dominick Rojelio Cruz (ur. 3 września 1985) − amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) pochodzenia meksykańskiego. Były mistrz WEC oraz dwukrotnie UFC w wadze koguciej (do 61 kg).

Wczesne życie

Urodził się 3 września 1985 roku w San Diego, w Kalifornii i ma meksykańskie pochodzenie. Przez większość dzieciństwa mieszkał ze swoją matką, babcią i bratem w przyczepie kempingowej, w Tucson. W siódmej klasie zaczął trenować zapasy i przez całą szkołę średnią startował wielu zawodach[1]. Po kontuzji, która miała miejsce na ostatnim roku studiów, stracił możliwość otrzymania stypendium na zapasy na Uniwersytecie Północnego Kolorado[2]. Później pracował jako przedstawiciel obsługi klienta w Lowe’s i studiował, aby zostać strażakiem w Community College, zanim został pełnoprawnym zawodnikiem MMA[3].

Kariera MMA

Wczesna kariera

W MMA zadebiutował w 2005 roku. Na początku swojej kariery związał się z organizacją RITC (Rage In The Cage), a później także z Total Combat. Po zwycięstwie w 9 walkach z rzędu podpisał kontrakt z dużą amerykańską organizacją WEC.

World Extreme Cagefighting

Cruz zadebiutował w WEC na WEC 26: Condit vs. Alessio, 24 marca 2007 roku. Walczył wtedy o pas mistrzowski w wadze piórkowej (do 66 kg) z Urijahem Faberem. Przegrał przez duszenie gilotynowe w 1. rundzie, doznając swej pierwszej porażki w karierze.

W 2008 roku zadebiutował w wadze koguciej. Po pokonaniu kolejno Charliego Valencii, Iana McCalla, Ivana Lopeza oraz Josepha Benavideza (wszystkie zakończone decyzjami sędziowskimi) zmierzył się z mistrzem wagi koguciej WEC, Brianem Bowlesem. Starcie zakończyło się na korzyść Cruza (TKO po zakończeniu 2. rundy na skutek kontuzji), co oznaczało wejście w posiadanie pasa mistrzowskiego WEC w wadze koguciej.

Po raz pierwszy bronił tytułu w walce rewanżowej przeciwko Josephowi Benavidezowi (WEC 50: Cruz vs. Benavidez 2). Walka zakończyła się decyzją większości na korzyść mistrza.

28 października 2010 roku prezydent organizacji UFC, Dana White ogłosił, że WEC zostanie połączona z UFC, a jej mistrzowie w wagach piórkowej i koguciej staną się automatycznie mistrzami UFC.

Ostatnia gala WEC odbyła się 16 grudnia (WEC 53: Henderson vs. Pettis), a jedną z rozegranych walk był pojedynek Cruza ze Scottem Jorgensenem. Cruz wygrał przez decyzję, tym samym stając się pierwszym w historii czempionem UFC w wadze koguciej.

UFC

2 lipca 2011 roku stoczył swoją pierwszą walkę w UFC. Jego rywalem był Urijah Faber, a stawką pojedynku był posiadany przez Cruza pas mistrzowski. Cruz obronił go, wygrywając przez jednogłośną decyzję. Następny pojedynek w obronie tytułu stoczył 2 października 2011 roku przeciwko Demetriousowi Johnsonowi na gali UFC Live 6 (UFC on Versus 6: Cruz vs. Johnson). Cruz wygrał przez jednogłośną decyzję sędziowską. W grudniu 2011 został jednym z trenerów w The Ultimate Fighter, gdzie miał walczyć na koniec sezonu z trenerem przeciwnej drużyny Urijah Faberem. Do walki rewanżowej jednak nie doszło z powodu zerwania więzadła krzyżowego w kolanie Cruza która wykluczyła go z rywalizacji na ponad pół roku[4].

Na początku grudnia 2012 Cruzowi ponownie odnowiła się kontuzja kolana co było równoznaczne z ponowną przerwą w startach[5]. Po półtorarocznej przerwie zaplanowano na 1 lutego 2014 mistrzowski pojedynek Cruza z tymczasowym mistrzem wagi koguciej Renanem Barão, lecz i tym razem do walki nie doszło gdyż 6 stycznia Cruz ponownie nabawił się kontuzji (zerwanie pachwiny). Dana White natychmiast zareagował na kolejną absencję mistrza, odbierając mu tytuł z powodu niemożliwości bronienia go i mianował niekwestionowanym mistrzem Barão[6].

27 września 2014, po prawie trzyletnim rozbratem z MMA zmierzył się z Japończykiem Takeyą Mizugakim, którego błyskawicznie znokautował w nieco ponad minutę. Dwa miesiące po wygranej nad Mizugakim, Cruz kolejny raz uległ kontuzji zerwania więzadła kolanie mając już zaplanowane starcie o mistrzostwo z T.J. Dillashawem[7]. Rok później 17 stycznia doszło do oczekiwanej walki Cruz vs. Dillashaw. Pojedynek był na tyle wyrównany, iż sędziowie niejednogłośnie ogłosili zwycięstwo i nowego mistrza – Cruza[8].

4 czerwca 2016 udanie obronił pas w kolejnym rewanżu przeciwko Urijah Faberowi, natomiast 30 grudnia 2016, zmierzył z Codym Garbrandtem, z którym nieoczekiwanie przegrał jednogłośnie na punkty. Porażka z Garbrandtem przerwała passę trzynastu zwycięskich pojedynków z rzędu Cruza[9].

Osiągnięcia

Mieszane sztuki walki

Przypisy

  1. Victor Mather, Wrestlers Find Well-Worn Path to U.F.C. Title Bout, „The New York Times”, 15 stycznia 2016, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-12-13] (ang.).
  2. Dominick Cruz [online], Roadtrip Nation [dostęp 2021-12-13] (ang.).
  3. Dominick Cruz | UFC [online], ufc.com, 14 września 2018 [dostęp 2021-12-13] (ang.).
  4. Dominick Cruz Injured, Out of UFC 148 | MMAWeekly.com [online], mmaweekly.com [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  5. mmajunkie.com/news/2012/12/ufc-champ-dominick-cruzs-return-pushed-back-by-second-acl-surgery
  6. Dominick Cruz przez kontuzję traci tytuł i wypada z rozpiski UFC 169! – SE.pl [online], sport.se.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  7. Dominick Cruz suffers another ACL injury, timeline for return unknown | FOX Sports [online], foxsports.com [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  8. UFC FN 81: Dominick Cruz nowym mistrzem w wadze koguciej. Eddie Alvarez niejednogłośnie pokonał Anthony’ego Pettisa. (+WYNIKI) | MMAnews [online], mmanews.pl [dostęp 2018-02-09] (pol.).
  9. K. Witek: Wyniki UFC 207: Amanda Nunes miażdży Rousey w 48 sekund, Dominick Cruz zdetronizowany. mmanews.pl, 30.12.2016. (ang.).
  10. Wybrano laureatów World MMA Awards 2014. mmarocks.pl, 31.01.2015. (pol.).
  11. World MMA Awards 2015 – wyniki. fightersonlymag.com, 05.02.2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-08)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.