Dolna-Belwederska
Osiedle Warszawy
Ilustracja
Widok na osiedle od południa wzdłuż ul. Belwederskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miasto

Warszawa

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Dolna-Belwederska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dolna-Belwederska”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dolna-Belwederska”
Ziemia52°12′09″N 21°02′03″E/52,202500 21,034167

Dolna-Belwederska[1] lub Belwederska[2][3] – osiedle w dzielnicy Mokotów w Warszawie.

Położenie i charakterystyka

Osiedle Dolna-Belwederska położone jest na stołecznym Mokotowie, na obszarze Miejskiego Systemu Informacji Sielce[4][5]. Jest usytuowane w rejonie ulic Dolnej, Piaseczyńskiej i Belwederskiej[2][1][6]. Część budynków znajduje się po przeciwnej stronie Belwederskiej[3].

Wybudowano je w latach 1965–1967 według projektu Kazimierza Goławskiego i Eleonory Sekreckiej[1][3]. Przy wznoszeniu zastosowano technologię wielkoblokową „Ż”[2]. Powstało siedem jedenastokondygnacyjnych punktowców: cztery w trójkącie Piaseczyńska–Dolna–Belwederska pod adresami ul. Dolna 2A i 4, ul. Belwederska 3 oraz 5/7, dwa w rejonie ulicy Ludwika Nabielaka: Belwederska 14 i Nabielaka 2 oraz jeszcze jeden przy ulicy Tureckiej 3, który powstał jako ostatni w miejscu rozebranych ruin willi Władysława Sikorskiego[3][4]. Przed budynkiem ustawiono popiersie generała[3].

Osiedle stanowi część zespołu Dolna-Piaseczyńska-Sobieskiego[6][2] o łącznej powierzchni 20 ha[2]. W jego skład wchodzą także osiedla Dolna-Sobieskiego i Dolna-Piaseczyńska[2][1]. Cały kompleks składa się z 2830 mieszkań, zaprojektowanych dla ok. 10 tys. osób[2]. Zaplanowano też szkołę podstawową, przedszkole, żłobek i pawilony handlowe[2].

Budynek przy ul. Belwederskiej 3 znalazł się wśród dziesięciu nominowanych obiektów w konkursie Mister Warszawy za 1965 rok[7].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 58. OCLC 831027217.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 141, ISBN 83-01-08836-2.
  3. 1 2 3 4 5 Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 70. ISBN 83-85028-56-0.
  4. 1 2 Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2021-11-11].
  5. ↑ Rada Gminy Warszawa-Centrum, Uchwała Nr 389/XXXVI/96 Rady Gminy Warszawa-Centrum z dnia 19 września 1996 r. [online]
  6. 1 2 Rada miasta stołecznego Warszawy, Uchwała nr XXV/697/2020 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”, 30 stycznia 2020, s. 39.
  7. ↑ Krystyna Krzyżakowa, Mister Warszawy po raz siódmy, „Stolica” (47 (937)), Warszawa, 21 listopada 1965, s. 3, ISSN 0039-1689.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.