Deszczownik
Hylaeamys
Weksler, Percequillo & Voss, 2006[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Oryzomyini

Rodzaj

deszczownik

Typ nomenklatoryczny

Mus megacephalus G. Fischer, 1814

Gatunki

7 gatunków – zobacz opis w tekście

Deszczownik[2] (Hylaeamys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[3][4].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 80–174 mm, długość ogona 89–162 mm, długość ucha 18–28 mm, długość tylnej stopy 26–35 mm; masa ciała 35–97 g[4][5].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 2006 roku brazylijsko-amerykański zespół teriologów (Brazylijczycy Marcelo Weksler, Alexandre Reis Percequillo oraz Amerykanin Robert S. Voss) na łamach American Museum novitates[1]. Na gatunek typowy autorzy wyznaczyli (oryginalne oznaczenie) deszczownika wielkogłowego (H. megacephalus).

Etymologia

Hylaeamys: hylaea – termin użyty przez Alexandra von Humboldta na określenie tropikalnych nizin wschodnio-andyjskiej Ameryki Południowej; gr. μυς mus, μυoς muos ‘mysz’[1].

Podział systematyczny

Takson wyodrębniony na podstawie badań filogenetycznych z Oryzomys[1]. Do rodzaju należą następujące gatunki[6][5][3][2]:

  • Hylaeamys perenensis (J.A. Allen, 1901) – deszczownik nocny
  • Hylaeamys yunganus (O. Thomas, 1902) – deszczownik amazoński
  • Hylaeamys megacephalus (G. Fischer, 1814, 1814) – deszczownik wielkogłowy
  • Hylaeamys tatei (Musser, Carleton, Brothers & A.L.Gardner, 1998) – deszczownik podgórski
  • Hylaeamys oniscus (O. Thomas, 1904) – deszczownik prosionkowaty
  • Hylaeamys acritus (L.H. Emmons & Patton, 2005) – deszczownik naziemny
  • Hylaeamys seuanezi (Weksler, Geise, & Cerqueira, 1999) – deszczownik atlantycki

Przypisy

  1. 1 2 3 4 M. Weksler, A.R. Percequillo & R.S. Voss. Ten New Genera of Oryzomyine Rodents (Cricetidae: Sigmodontinae). „American Museum Novitates”. 3537 (249), s. 14, 2006. (ang.).
  2. 1 2 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 249. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol.  ang.).
  3. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 398. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. 1 2 U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 429–430. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  5. 1 2 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 253. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  6. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.