Daniel Waszkiewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1957
Chocianów

Wzrost

191 cm

Pozycja

rozgrywający

Informacje klubowe
Klub

Azoty-Puławy (trener)

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
do 1976 Miedź Legnica
1976–1979 Śląsk Wrocław
1979–1987 Wybrzeże Gdańsk
1987–1990 THW Kiel 70 (393)
1990–1995 VfL Bad Schwartau 85 (343)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1977–1989  Polska 214 (705)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1995–1996 VfL Bad Schwartau (asystent)
1996–2003 Wybrzeże Gdańsk
2003–2004 Vive Kielce
2004–2007 MMTS Kwidzyn
2007–2011 AZS-AWFiS Gdańsk
2011–2015 Wybrzeże Gdańsk
2004–2012 Polska (asystent)
2012 Polska
od 2017 Azoty-Puławy
Dorobek medalowy
Puchar świata
srebro Szwecja 1979 piłka ręczna
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Daniel Dymitr Waszkiewicz (ur. 7 stycznia 1957 w Chocianowie) – polski piłkarz ręczny, olimpijczyk, trener, od 2017 szkoleniowiec Azotów-Puławy.

Życiorys

Ukończył I Liceum Ogólnokształcące[1] w Legnicy (1975) oraz Akademię Wychowania Fizycznego w Gdańsku (1991).

Jako piłkarz ręczny grał na pozycji rozgrywającego. W seniorskiej reprezentacji Polski rozegrał 214 oficjalnych spotkań międzypaństwowych, zdobywając w nich 705 bramek[2]. Otrzymał brązowy medal podczas mistrzostw świata w 1982 w RFN, był także 6. na mistrzostwach świata w 1978 w Danii oraz 7. na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie. Podczas zawodów Przyjaźń-84 wraz z reprezentacją został nagrodzony brązowym medalem.

Był sześciokrotnym mistrzem Polski: w 1977 i 1978 ze Śląskiem Wrocław oraz w 1984, 1985, 1986 i 1987 z Wybrzeżem Gdańsk. Trzykrotnie wystąpił w finale Pucharu Europy (1978, 1986, 1987).

W polskiej lidze reprezentował barwy Miedzi Legnica (której jest wychowankiem), Śląska Wrocław i Wybrzeża Gdańsk.

Po zakończeniu gry w Polsce występował w RFN (wicemistrzostwo kraju w 1989), gdzie później został trenerem. Po powrocie do kraju pracował m.in. ze swoim dawnym klubem – Wybrzeżem Gdańsk, z którym zdobył dwa tytuły mistrza Polski (2000, 2001). Do kwietnia 2012 był asystentem trenera reprezentacji Polski Bogdana Wenty z którym prowadził reprezentację w 187 meczach (104 zwycięstwa, 18 remisów, 65 porażek).[3]

5 lutego 2007, za wybitne zasługi dla rozwoju polskiego sportu, za osiągnięcia w pracy szkoleniowej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

W kwietniu 2012 otrzymał od zarządu Związku Piłki Ręcznej w Polsce (razem z Damianem Wleklakiem) propozycję prowadzenia reprezentacji Polski mężczyzn w dwumeczu z Litwą w ramach eliminacji do mistrzostw świata[5]. Trenerem reprezentacji Polski był od kwietnia do września 2012.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Jesteśmy numer jeden - 60 lat ILO w Legnicy, red. Halina Tamioła, Wydawnictwo Edytor, Legnica 2005, str. 275, ISBN 83-88214-64-0
  2. ↑ Władysław Zieleśkiewicz: 90 lat polskiej piłki ręcznej, wyd. ZPRP, Warszawa, 2008.
  3. ↑ Władysław Zieleśkiewicz: 95 lat piłki ręcznej. Związek Piłki Ręcznej w Polsce, 2013, s. 312-313.
  4. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 lutego 2007 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2007 r. nr 35, poz. 409).
  5. ↑ Kamil Kołsut: Waszkiewicz i Wleklak poprowadzą reprezentację Polski!. sportowefakty.wp.pl, 23 kwietnia 2012. [dostęp 2017-07-09].

Bibliografia

  • Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 2: N-Ż. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 336-337. ISBN 83-7407-050-1.
  • Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2006. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2007, s. 703. ISBN 978-83-86320-10-3.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.