Cmentarz rzymskokatolicki w Zawierciu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Zawiercie

Adres

ul. Cmentarna 7

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

rzymski katolicyzm

Stan cmentarza

czynny

Powierzchnia cmentarza

96000 m²

Data otwarcia

1903

Zarządca

Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Zawierciu

Położenie na mapie Zawiercia
Mapa konturowa Zawiercia, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz rzymskokatolicki w Zawierciu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz rzymskokatolicki w Zawierciu”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz rzymskokatolicki w Zawierciu”
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego
Mapa konturowa powiatu zawierciańskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz rzymskokatolicki w Zawierciu”
Ziemia50°28′41,704″N 19°26′35,833″E/50,478251 19,443287

Cmentarz rzymskokatolicki w Zawierciu – istniejący od 1903 roku cmentarz, znajdujący się w Zawierciu przy ulicy Cmentarnej. Administratorem obiektu jest parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

Historia

Powstanie cmentarza jest ściśle związane z budową kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Starania o budowę cmentarza rozpoczęły się w 1900 roku, kiedy to za sześć tysięcy rubli zakupiono sześć mórg ziemi od właściciela Kromołowa, Salomona Habermana. Autorem planu cmentarza został B. Malinowski. 5 listopada 1901 roku rozpoczęły się prace przy budowie cmentarza, które trwały do 23 września 1903 roku. W październiku 1903 roku cmentarz został poświęcony i rozpoczął przyjmowanie pochówków. Cmentarz posiadał jedną bramę, od której prowadziła aleja główna, dzieląca obiekt na dwie połowy. Pierwszymi pochowanymi byli Honorata Baltet, Michał Misioł i Marianna Lendor[1]. W okresie I wojny światowej na cmentarzu pochowano 127 żołnierzy[2].

W związku ze zwiększeniem liczby mieszkańców Zawiercia, w maju 1920 roku została podjęta uchwała o powiększeniu cmentarza o dodatkowe dziesięć mórg gruntu od Habermanów[1]. Do nowego terenu dobudowano drugą bramę oraz poprowadzono II aleję. W latach 1931–1932 ogrodzono cmentarz murem z betonu. W 1934 roku Stanisław Holenderski ufundował budowę kaplicy cmentarnej według projektu Stefana Wąsa. Budowa kaplicy została ukończona w lipcu, a poświęcona 12 września przez bpa Teodora Kubinę[3].

W 1925 roku przy II bramie powstał Pomnik Poległym Żołnierzom. Pomnik został wybudowany przez braci Trembeckich według projektu Jana Raszki i upamiętnia 53 żołnierzy poległych w latach 1914–1920[4].

Cmentarz poewangelicki

Cmentarz ewangelicko-augsburski, graniczący bezpośrednio w cmentarzem rzymskokatolickim powstał prawdopodobnie na początku XX wieku, po oddaniu do użytku kościoła w 1899 roku. Obiekt miał powierzchnię 2592 m². Podczas II wojny światowej cmentarz został zdewastowany, a po wojnie przejęty przez Dom Rzemiosł Różnych. W związku ze znacznym spadkiem wyznawców odłamu ewangelicko-augsburskiego w Zawierciu oraz erygowaniem w sąsiedztwie cmentarza parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski (1957 rok), w 1976 roku podpisano protokół, w myśl którego kościół ewangelicko-augsburski zrzekł się terenu cmentarza na rzecz Skarbu Państwa. 17 marca 1980 roku prezydent Zawiercia Maria Gajecka przekazała tereny cmentarza parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski z przeznaczeniem na cmentarz rzymskokatolicki[5].

Pochowani

Przypisy

  1. 1 2 Monografia Zawiercia. s. 137.
  2. ↑ Monografia Zawiercia. s. 140.
  3. ↑ Monografia Zawiercia. s. 138.
  4. ↑ Monografia Zawiercia. s. 139.
  5. ↑ Monografia Zawiercia. s. 141–142.

Bibliografia

  • Monografia Zawiercia. Zawiercie: TMZZ, 2003, s. 137-142. ISBN 83-905651-5-3.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.