Zajezdnia „Chełmska”

Teren dawnej zajezdni w 2019 roku
Typ	zajezdnia autobusowa
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Lokalizacja	ul. Chełmska, Mokotów
Przewoźnik	MZA
Data otwarcia	1959
Data zamknięcia	2006
Położenie na mapie Warszawy Zajezdnia „Chełmska”
Położenie na mapie Polski Zajezdnia „Chełmska”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Zajezdnia „Chełmska”
52,199965°N 21,049037°E/52,199965 21,049037

Chełmska – nieistniejąca obecnie zajezdnia autobusowa w Warszawie.

Została zbudowana na przełomie 1959 i 1960 roku jako jedyna w mieście zajezdnia trolejbusowa. Zastąpiła zajezdnię prowizoryczną przy ul. Łazienkowskiej. Stacjonowały tu trolejbusy Škoda 8Tr i 9Tr. Przed zajezdnią znajdowała się pętla trolejbusowa Chełmska. Po pierwszej likwidacji trolejbusów w Warszawie została zajezdnią autobusową należącą do Miejskich Zakładów Autobusowych. Działała w latach 1960–2006.

Opis

W latach 70. była największym skupiskiem Jelczy-Berlietów PR100. Później na terenie zajezdni stacjonowały Ikarusy 260 i 280, Jelcze M121M, 120M i 120MM/1, a także nowoczesne Solarisy Urbino 15 I i przegubowe MAN-y NG313 – łącznie około 190 autobusów. W 1990 roku w zajezdni pojawił się jeden z pierwszych dziesięciu Ikarusów 280 z automatyczną skrzynią biegów, jakie dostała Warszawa.

Pod koniec swojej działalności zajezdnia „Chełmska” służyła jako cmentarzysko taboru kasowanego i odstawionego. Na przystankach komunikacji miejskiej, a także w tramwajach, autobusach i przy wejściach do metra pojawiły się, przygotowane przez miłośników komunikacji, nekrologi zajezdni „Chełmska”, zawierające datę otwarcia i zamknięcia zakładu dla ruchu, wspomnienie, znak Ś.P. i krótkie hasło „Zajezdnia Chełmska – na zawsze odejdzie od nas”.

20 maja 2006 roku na terenie ZEA R-9 „Chełmska” odbył się, zorganizowany przez warszawski Klub Miłośników Komunikacji Miejskiej I Międzynarodowy Zlot Ogórków. Poza dziewięcioma Jelczami 043 z MPK Poznań, SPPK Police, Meteora Jaworzno, Tomasza Skrzelińskiego z Piaseczna, Artura Lemańskiego z Bydgoszczy i KMKM Warszawa, dwoma Jelczami 272 MEX z MPK Kraków i KMKM Warszawa, dwiema Škodami RTO (lokalną z PKS Nowy Sącz i międzymiastową z Eberswalde oraz zbudowanym na bazie MEXa technicznym Jelczem PAT-4, w Zlocie wziął udział świeżo wyremontowany Jelcz-Berliet PR100MI, swoim wyglądem nawiązujący do eksploatowanych w Warszawie w latach 70. i 80. licencyjnych Jelczy-Berlietów PR100. Nie zabrakło też „ogórkowych” przyczep Jelcz P-01 i ich wersji eksportowej – Jelcz PO-1E. I Międzynarodowy Zlot Ogórków połączony był z III Warszawską Nocą Muzeów i V Ogólnopolskim Zlotem Stowarzyszeń Miłośników Komunikacji Miejskiej. W nocy z 20 na 21 maja 2006 roku wszystkie biorące udział w Zlocie pojazdy wyruszyły do obsługi linii muzealnych.

Zajezdnia przy ul. Chełmskiej, podobnie do drugiej części zajezdni przy Inflanckiej, została wystawiona przez miasto w 2006 roku na sprzedaż. 16 listopada minął termin zgłoszeń do udziału w przetargu, w którym wzięło udział 12 firm. Miasto wydało także warunki zabudowy, pozwalające na realizację budynków mieszkalnych – do 8 pięter od strony ulicy Czerniakowskiej oraz jednej 15-piętrowej wieży od strony skrzyżowania z ul. Wincentego Witosa. Razem może powstać ponad 100 000 m² mieszkań.

22 listopada 2006 roku odbyła się licytacja, która rozpoczęła się od kwoty 95 mln zł. Wygrał ją hiszpański deweloper Sando Inmobiliaria, przebijając ING Real Estate, licytując 371 mln 450 tys. zł - czyli około 7,2 tys. zł za m² gruntu. Była to rekordowa cena gruntu w Warszawie. Osiedle na niecałe tysiąc mieszkań zaprojektowała pracownia JEMS Architekci. Recesja finansowa na rynkach europejskich spowodowała poważne problemy finansowe hiszpańskiego dewelopera i zatrzymała budowę osiedla. Obecnie teren po wyburzonej zajezdni jest wciąż niezabudowany.

W grudniu 2018 r. poinformowano, że Sando sfinalizowało sprzedaż terenu zajezdni. Nabywcą zostało Przedsiębiorstwo Budowlane Konstanty Strus^[1].

Przypisy