A-747 z dnia 20.06.1994. | |||||||||||||||||||||
cerkiew filialna | |||||||||||||||||||||
Elewacja południowa | |||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||||
Diecezja | |||||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
1/14 stycznia | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Uście Gorlickie | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu gorlickiego | |||||||||||||||||||||
49°27′25,3″N 21°18′40,4″E/49,457028 21,311222 |
Cerkiew pod wezwaniem św. Bazylego Wielkiego – prawosławna cerkiew filialna w Koniecznej. Należy do parafii Opieki Matki Bożej w Zdyni, w dekanacie Gorlice diecezji przemysko-gorlickiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Obiekt włączony do małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Świątynia znajduje się przy drodze do Gładyszowa, około 500 m od granicy ze Słowacją.
Cerkiew drewniana, orientowana, trójdzielna. Wieża obita blachą, 3-kondygnacyjna, o konstrukcji zrębowej w części dolnej i szkieletowej w górnej. Nawa na planie kwadratu, oszalowana. Prezbiterium wieloboczne, częściowo oszalowane, w tylnej części obite blachą. Dachy kalenicowe, blaszane. Wewnątrz mieści się ikonostas (o rzadko spotykanym, schodkowym układzie ikon), przywieziony z Sambora w 1912. Sufit i ściany pokrywają polichromie. Obok świątyni znajduje się cmentarz z kwaterą żołnierzy poległych w czasie I wojny światowej.
- Elewacja północna
- Carskie wrota
- Widok ogólny
Cerkiew św. Bazylego Wielkiego zbudowano w latach 1903–1905 jako świątynię greckokatolicką. Po wysiedleniu ludności łemkowskiej w ramach akcji „Wisła” (1947), w obiekcie sporadycznie celebrowano msze rzymskokatolickie dla przybyłych osadników. Od 1957 (kiedy część Łemków powróciła na ojcowiznę) w cerkwi zaczęto również odprawiać nabożeństwa według obrządku bizantyjsko-ukraińskiego, co trwało do czasu aresztowania przez władze państwowe księdza greckokatolickiego (1961). Od tej pory wierni z Koniecznej pozostawali pod opieką duchownych prawosławnych z Bartnego. W dniu 29 lipca 1969 cerkiew została przekazana do użytkowania Polskiemu Autokefalicznemu Kościołowi Prawosławnemu jako świątynia filialna utworzonej w 1967 parafii w Zdyni. Od tego czasu cerkiew kilkakrotnie remontowano (po 1969, w latach 1996–1999, po 2004).
Na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 2009 o uregulowaniu stanu prawnego niektórych nieruchomości pozostających we władaniu Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego świątynia stała się wyłączną własnością tego Kościoła[1].
W 2. dekadzie XXI w. w ramach unijnego projektu „Wschodniosłowiańskie dziedzictwo kulturowe – konserwacja, renowacja i digitalizacja drewnianych cerkwi i ich wyposażenia w Małopolsce, na Podkarpaciu, Lubelszczyźnie i Podlasiu” przeprowadzono kolejny, kapitalny remont świątyni. Po jego zakończeniu, cerkiew została 21 lipca 2019 r. poświęcona przez arcybiskupa przemyskiego i gorlickiego Paisjusza[2].
- Widok od strony prezbiterium
- Dzwonnica
- Przycerkiewny cmentarz
Uroczystość patronalna obchodzona jest 14 stycznia (według starego stylu 1 stycznia).
Cerkiew została wpisana do rejestru zabytków 20 czerwca 1994 pod nr A-747[3].
Przypisy
- ↑ Ustawa z dnia 17 grudnia 2009 r. o uregulowaniu stanu prawnego niektórych nieruchomości pozostających we władaniu Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz.U. 2010 nr 7 poz. 43), isap.sejm.gov.pl
- ↑ ks. Jarosław Grycz: Poświęcenie cerkwi w Koniecznej. orthodox.pl, 22 lipca 2019. [dostęp 2019-07-23].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 .