Błonkowiec białoszarawy
Ilustracja
a - podstawki i bazydiole, b - bazydiospory
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

błonkowce

Rodzina

błonkowate

Rodzaj

błonkowiec

Gatunek

błonkowiec białoszarawy

Nazwa systematyczna
Lobulicium occultum K.H. Larss. & Hjortstam
Mycotaxon 14(1): 70 (1982)

Błonkowiec białoszarawy (Lobulicium occultum K.H. Larss. & Hjortstam) – gatunek grzybów z rodziny błonkowatych (Atheliaceae). Takson monotypowy, będący jedynym przedstawicielem rodzaju Lobulicium[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Piloderma, Atheliaceae, Atheliales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten w 1982 roku opisali Karl-Henrik Larsson i Kurt Hjortstam na korzeniach świerka pospolitego (Picea abies) w Norwegii[1]

Charakterystyka

Owocniki białawe, cienkie, błonkowate o średnicy 1–3 mm, często zrastające się z sobą. Zarodniki przezroczyste, o średnicy 2-4 µm, w zarysie okrągłe, silnie klapowane[2].

Wytwarza małe, błonkowate owocniki o miękkiej i luźnej budowie hymenium, typowe dla większości członków rzędu błonkowców Atheliales. Wyróżnia się jednak swoją specyficzną budową bazydiospor. Sa one silnie klapowane, ale niesymetrycznie. Specyficzne jest również jego siedlisko, rozwija się bowiem w szczelinach pni świerków lub jodeł, które już wcześniej uległy spróchnieniu spowodowanemu przez pniarka obrzeżonego (Fomitopsis pinicola). Błonkowiec białoszarawy najprawdopodobniej nie powoduje brunatnej zgnilizny, ale raczej żywi się cząsteczkami organicznymi pozostawionymi przez inne organizmy. Gatunek ten może być interesującym kandydatem do genomu sekwencjonowania, w odniesieniu do trybu odżywiania[3].

Występowanie i siedlisko

Znane jest występowanie błonkowca białoszarawego w Europie i Azji[4]. W Polsce jego stanowisko w Górach Świętokrzyskich podał Stanisław Domański w 1991 r.[5] W późniejszych latach podano nowe stanowiska[6].

Nadrzewny grzyb saprotroficzny rozwijający się na silnie spróchniałych pniach jodły (Abies) i świerka (Picea)[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2023-06-28].
  2. ↑ Fleckenpilz, Flecken-Rindenpilz [online], 123Pilzsuche.de [dostęp 2023-06-28] (niem.).
  3. 1 2 Bobby P. Sulistyo i inni, Multigene phylogeny and taxonomic revision of Atheliales s.l.: Reinstatement of three families and one new family, Lobuliciaceae fam. nov, „Fungal Biology”, 125 (3), 2021, s. 239–255, DOI: 10.1016/j.funbio.2020.11.007 [dostęp 2023-06-28].
  4. ↑ Mapa występowania Lobulicium occultum na świecie [online], gbif.org [dostęp 2023-06-28].
  5. ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  6. ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-06-28].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.