A8
Długość

42 km

Regiony

Lombardia

Mapa
Mapa A8
Zdjęcie

Autostrada A8, Autostrada Jezior (wł. Autostrada dei Laghi) – łącząca Mediolan z Varese autostrada w północnych Włoszech.

Historia

Budowa

Inicjatorem budowy pierwszej w Europie autostrady był inż. Piero Puricceli, który chciał zbudować drogę przeznaczoną wyłącznie dla samochodów[1]. Wybrano Lombardię, aby połączyć przemysłowy Mediolan z włoskimi jeziorami. Komitet pod patronatem włoskiego Touring Clubu 11 marca 1921 roku podjął decyzję o przystąpieniu do budowy autostrady[1]. Koordynacją prac miała zająć się spółka Autostrade Societa Anonima[1]. Rząd włoski nie był jej udziałowcem, ale wsparł budowę udzielając pozwolenia na budowę, prawa wywłaszczania gruntów i zawarł umowę, że po 50 latach autostrada przejdzie na jego własność (z prawem wykupu w każdej chwili)[1].

26 marca 1923 roku po wykupieniu lub wywłaszczeniu terenu pod budowę, pierwszą łopatę wbił Mussolini[1]. Budowa autostrady odbywała się na zasadzie robót publicznych i została zakończona w ciągu 500 dni. Jednego dnia na budowie pracowało około 4000 robotników[1]. Na jej trasie powstało 35 mostów oraz 71 wiaduktów, w tym wiadukt nad stacją Musocco, most na rzece Olona, tunel w Oligiete (70 m)[1].

Nawierzchnia

Problemem z którym musiała zmierzyć się budująca autostradę Societa Anonima Puricelli była nawierzchnia. Ponieważ brakowało doświadczenia w Europie skorzystano z doświadczeń amerykańskich. Jezdnie pokryto betonem w którego skład metra sześciennego weszło: 0,75 m² tłoczonego kamieni, o,50 m² piasku i 350 kg cementu[1].

Otwarcie

21 września 1924 otwarto odcinek Mediolan-Varese (49 km).

28 czerwca 1925 odcinek Lainete-Como (25 km).

W sierpniu 1925 odcinek Gallarete – Secto Calende (11km).

Eksploatacja przed II wojną

Na trasie ustawiono budki dróżników, których zadaniem było: kierowanie ruchem na rozjazdach, nadzorowanie drogi, sprzedaż biletów, obsługiwanie stacji benzynowych itd. W każdej budce znajdował się skład części zapasowych, opon i kiszek oraz apteczka[1].

Na 150 m przed każdym rozjazdem umieszczono semafory:

  • przed dojazdami – pomarańczowe
  • przed rozjazdami i punktami końcowymi – zielone

Koniec i początek trasy oznaczał umieszczony w jej poprzek napis ALT. Przy każdym rozjeździe umieszczono napis Biforcazione (rozjazd) biały na czerwonym tle, który w nocy był oświetlony[1].

Aby pomóc kierowcom trzymać się prawej strony drogi wbudowano w środek jezdni białe linie, a aby nie wypadli z drogi podczas mgły po obu stronach jezdni umieszczono białe cementowe słupki[1].

Koszt przejazdu autostrad wynosił w 1929 roku:

  • dla motorów – 9 lir
  • dla samochodów w zależności od kategorii: do 17KM -12 lir, do 29 KM – 17 lir, powyżej – 20 lir
  • dla autobusów; do 20 osób – 40 lir, powyżej 20 osób-60 lir

Powrót był o 50% droższy.

Dodatkowo kierowcy mogli wykupić książeczkę z 24 lub 50 kuponami na przejazd lub abonament na nieograniczoną liczbę przejazdów[1].

Szybkość

Nie było ograniczenia szybkości, ale " kierowca w każdej chwili winien być panem szybkości swojego wozu i móc ja regulować". Przekroczenie tego przepisu było karane grzywną od 500 do 1000 lirów[1].

Eksploatacja

Trasa, której operatorem jest spółka Autostrade per l'Italia, należy do najbardziej zatłoczonych dróg na Półwyspie Apenińskim[2]. Na odcinku ponad 20 km autostradą biegnie droga europejska E62, a na krótkim fragmencie w rejonie miasta Rho także trasa E35.

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Erlich J. Autostrada Auto: ilustrowane czasopismo sportowo-techniczne : automobilizm, lotnictwo, kolarstwo, sporty wodne, piłka nożna, sporty towarzyskie, atletyka, sporty zimowe i inne 1929 nr 8 s. 17- 21
  2. ↑ Włochy: Najstarsza autostrada świata A8 obchodzi 90. urodziny, „forsal.pl” [dostęp 2018-08-14].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.