7 Brygada Kadrowa Strzelców
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1940

Rozformowanie

1941

Tradycje
Kontynuacja

II Oficerski Batalion Szkolny

Dowódcy
Pierwszy

płk Adam Bogoria-Zakrzewski

Organizacja
Dyslokacja

Dunfermline[1] (Szkocja)

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

I Korpus Polski

7 Brygada Kadrowa Strzelców (7 BKS) – kadrowa brygada piechoty Polskich Sił Zbrojnych.

Historia brygady

7 Brygada Kadrowa Strzelców została sformowana 24 listopada 1940 roku w Dunfermline, w Szkocji, w składzie I Korpusu. Wraz z nią został utworzony Oddział Wydzielony 7 Brygady Kadrowej Strzelców w Kirkcaldy pod tymczasowym dowództwem pułkownika artylerii Ludwika Ząbkowskiego.

Brygada została zorganizowana na podstawie decyzji Naczelnego Wodza z 5 listopada 1940 roku, rozkazu L.dz. 12811/O.I.tjn. dowódcy I Korpusu z 5 listopada 1940 roku i rozkazu organizacyjnego L.dz. 387/O.I.tjn.40 dowódcy 7 Brygady Kadrowej Strzelców z 26 listopada 1940 roku[2].

Jednostka została utworzona na bazie oficerskiego obozu w Broughton, położonego na wschód od Biggar i na południowy zachód od Peebles[3].

Kronikarz brygady zauważył, że „baony w ordre de bataille Brygady stanowiły równowartość plutonów piechoty o stanach około 50 ludzi. Te same mniej więcej liczby bagnetów można odnieść do OR [Oddziału Rozpoznawczego], dyonu artylerii oraz grupy saperów. Razem stanowiło to siłę bojową około 300 karabinów z pewną ilością broni maszynowej”[4].

30 listopada 1940 roku inspektor sił alianckich w Wielkiej Brytanii, generał George Norton Cory przeprowadził inspekcję brygady[5].

Ze względu na potrzebę jej użycia do służby przeciwdesantowej, tworzyła ona organizacyjnie oficerski batalion piechoty.

10 lipca 1941 roku do jednostki przydzieleni zostali oficerowie z rozformowanej 8 Brygady Kadrowej Strzelców[6].

15 lipca 1941 roku zorganizowana została kompania ciężkich karabinów maszynowych. Instruktorzy kompanii mieli za zadanie przeszkolić cały stan osobowy brygady w obsłudze i użyciu broni ciężkiej. Przeszkolenie odbywało się w formie miesięcznych kursów[7].

Na podstawie rozkazu L.dz. 774/Szef.Sąd./Tjn./41 Naczelnego Wodza i Ministra Spraw Wojskowych z 30 września 1941 roku zostały zniesione Sądy Polowe przy 4, 5, 7 i 8 Brygadach Kadrowych Strzelców, a w ich miejsce został utworzony 2 Sąd Polowy przy Brygadzie Szkolnej[8].

Z dniem 1 grudnia 1941 roku 7 Brygada Kadrowa Strzelców została przeformowana w II Oficerski Batalion Szkolny, który wszedł w skład Brygady Szkolnej.

Organizacja brygady

Organizacja 7 Brygady Kadrowej Strzelców w latach 1940-1941[9]

Obsada personalna Kwatery Głównej

  • dowódca - płk kaw. Adam Bogoria-Zakrzewski
  • zastępca dowódcy - płk dypl. Zygmunt Grabowski
  • dowódca artylerii - płk art. Michał Gałązka (od 20 I 1941[10])
  • dowódca saperów – ppłk sap. Stanisław Bohdan Rządkowski
  • dowódca saperów – ppłk sap. Karol Domes (p.o. od 1 III 1941)
  • szef sztabu - płk dypl. piech. Józef Englicht
  • szef Oddziału I - ppłk dypl. Władysław Niewiarowski
  • szef Oddziału II - ppłk piech. Edmund Piotrowski (do 5 IV 1914 → dyspozycja Oddziału V Sztabu NW)
  • szef Oddziału III - ppłk dypl. Roman Władysław Szymański
  • szef Oddziału IV - ppłk dypl. Jan Heine
  • dowódca łączności - mjr Teodor Lange
  • komendant kwatery głównej - mjr Stanisław Kucharski
  • zastępca komendanta - mjr Czajkowski
  • kapelan - ks. dr Ludwik Kociszewski
  • szef służby samochodowej – kpt. br. panc. Tadeusz Idaszak
  • szef służby uzbrojenia
    • ppłk inż. Henryk Wierciński (do 23 III 1941[11] → komendant 7 parku uzbrojenia)
    • ppłk uzbr. Jan Wiktor Machowicz (od 23 III 1941[12])
  • szef sanitarny – mjr lek. dr Wilhelm Idzik (p.o. od 22 III 1941[13])

Obsada personalna oddziałów

7 dywizjon kadrowy artylerii lekkiej

  • dowódcy:
    • płk art. Michał Gałązka
    • płk art. Tadeusz Rawski (od 27 I 1941[14])
    • ppłk art. Stefan Kossakowski z 8 BKS
  • zastępca dowódcy:
    • ppłk art. Stanisław Wilhelm Hackel (do 9 I 1941 → dowódca Pociągu Pancernego „L”)
    • płk art. Leon Józef Marian Pichl (13 – 29 I 1941 → Samodzielny Obóz Oficerski[15])
    • ppłk dypl. Stanisław Królikiewicz (cz.p.o. od 8 III 1941)

oficerowie:

  • mjr Julian Królikiewicz (do 8 III 1914 → I oficer sztabu dowódcy artylerii 7 BKS)
  • kpt. Wacław Sielicki (do 8 III 1914 → II oficer sztabu dowódcy artylerii 7 BKS)
  • kpt. art. Marian Zaleski (do 12 II 1941 → II Dywizjon Pociągów Pancernych)

bateria kadrowa artylerii przeciwlotniczej

  • dowódca baterii - mjr Alfons Fengler

7 kompania kadrowa łączności

  • dowódca - kpt. Tadeusz Legierzyński
  • zastępca dowódcy kompanii – kpt. łącz. Tadeusz Lubiński
  • dowódca plutonu stacyjnego –
  • dowódca plutonu budowlanego –
  • dowódca plutonu radio –
  • dowódca drużyny technicznej –
  • dowódca plutonu łączności 19 baonu –
  • dowódca plutonu łączności 20 baonu –
  • dowódca plutonu łączności 21 baonu –
  • dowódca plutonu łączności 7 Oddziału Rozpoznawczego – por. łącz. Wacław Kujawa

Na czas skadrowania brygady oficerowie łączności, przydzieleni do poszczególnych batalionów i oddziału rozpoznawczego, zostali służbowo przydzieleni do 7 Kompanii Kadrowej Łączności, która wykazywała ich w swoich raportach stanu i żywionych[16].

Zgrupowanie Saperów

  • dowódca - ppłk sap. Karol Domes (do 1 III 1941 → p.o. dowódcy saperów 7 BKS)
  • ppor. sap. Zygmunt Wolski (od 18 III 1941)
  • kpt. sap. Zbigniew Maruszewski (od 20 III 1941)
  • ppor. sap. Oskar Kubok (od 19 III 1941)

7 kompania kadrowa saperów

  • dowódca - mjr sap. Karol Modzelewski (od 1 III 1941 jednocześnie dowódca Zgrupowania Saperów)

oficerowie:

  • kpt. sap. Kazimierz Wierzchowski (do 12 II 1941 → Ośrodek Zapasowy Saperów, zarządca Składnicy Saperskiej w Crook of Devon)
  • kpt. sap. Feliks Grochowski (do 12 II 1941 → zastępca dowódcy kompanii saperów 4 BKS)
  • kpt. sap. Franciszek Kordel (do 17 III 1914 → 4 BKS)
  • kpt. sap. Tadeusz Rzepecki (do 17 III 1914 → 8 BKS)
  • por. sap. Stanisław Grodzki (do 17 III 1914 → 3 BKS)
  • ppor. sap. Rudolf Borth

7 kompania kadrowa przeciwpancerna

  • dowódca - rtm. Hugo Jerzy Kornberger[17]
  • dowódca – mjr rez. kaw. Mirosław Olszewski (od 9 I 1941)
  • zastępca dowódcy - por. rez. piech. Jerzy Sawicz
  • oficer kompanii - por. rez. kaw. Andrzej Wodzinowski
  • oficer kompanii - ppor. rez. kaw. Zygmunt Godyń
  • oficer kompanii - ppor. rez. kaw. Władysław Kłosiński
  • oficer kompanii - ppor. rez. kaw. Artur Linowski

7 kompania kadrowa sanitarna

  • dowódca kompanii – mjr rez. lek. dr Marian Jan Różalski (od 2 II 1941)
  • dowódca kompanii – mjr lek. dr Wilhelm Idzik

7 kadrowy park samochodowy

  • komendant – kpt. br. panc. Jan Kotulewicz
  • komendant – kpt. br. panc. Stanisław Dionizy Sladek[uwaga 1] (od 7 III 1941)

7 kadrowy park uzbrojenia

  • komendant parku – ppłk inż. Henryk Wierciński (od 23 III 1941)
  • dowódca plutonu – ppor. piech. Henryk Milli (do 23 III 1941 → oficer broni 19 baonu[19])
  • dowódca plutonu – ppor. inż. Juliusz Hackel (od 23 III 1941)

7 pluton kadrowy żandarmerii

  • dowódca - ppor. żand. Leon Czarkowski
  • dowódca - por. Adam Daszkiewicz (od 30 IV 1914)
  • st. wachm. żand. Dominik Kościelny
  • wachm. żand. Julian Balchanowski (od 29 III 1941)
  • wachm. żand. Marian Skibiński
  • plut. żand. Władysław Skora
  • kpr. Leon Janiszewski

sąd polowy 7 BKS został zlikwidowany 14 listopada 1941, a jego skład osobowy przeniesiony do sądu polowego nr 2[20].

  • szef sądu - mjr aud. Jan Róg (od 5 III 1941[21])
  • sędzia - kpt. aud. mgr Mieczysław Kaczorowski (od 5 IV 1941)
  • sędzia - por. aud. mgr Władysław Jarosz (od 5 III 1941)
  • por. aud. Hieronim Racinowski (17 III 1914 przesunięty z 20 baonu)

kompania ciężkich karabinów maszynowych

  • dowódca kompanii - ppłk Karol Wisłouch
  • zastępca dowódcy - mjr Stanisław Allinger

Organizacja batalionu przeciwdesantowego

  • dowództwo
  • pluton łączności
  • oddział rozpoznawczy
  • trzy kompanie strzelców a. trzy plutony strzelców
  • drużyna ckm
  • drużyna moździerzy (działon)
  • pluton artylerii polowej
  • pluton artylerii przeciwpancernej

Uwagi

  1. ↑ Stanisław Dionizy Sladek urodził się 15 marca 1897 roku. Na kapitana został awansowany ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 roku w korpusie oficerów rezerwy samochodowych. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry 10 Dywizjonu Samochodowego[18].

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.