2 złote 1927
Dane podstawowe
Emitent

Mennica Państwowa

Nominał

2 złote

Rocznik

1927

Emisja
Mennica

Mennica Państwowa

Nakład

bez napisu PRÓBA, srebro

z napisem PRÓBA

  • 100 szt. – srebro stempel zwykły
  • 10 szt. – brąz
Projektant

awers – Stanisław Lewandowski
rewers – Tadeusz Breyer

Opis fizyczny
Masa

10 g (srebro)

Średnica

27 mm

Materiał

srebro, brąz

Rant

ząbkowany

Stempel

zwykły, lustrzany

Uwagi

moneta próbna kolekcjonerska
istnieją odbitki w:

  • srebrze z napisem PRÓBA stempel lustrzany
  • miedzi bez napisu PRÓBA
  • miedzi z wklęsłym napisem PRÓBA

2 złote 1927 – próbna moneta okresu złotowego II Rzeczypospolitej, przygotowana jako propozycja wzoru monety dwuzłotowej po zmianie systemu monetarnego z 5 listopada 1927 r[1][2][3].

Istnieją monety z napisem „PRÓBA”, jak i bez napisu[3].

Rys historyczny

Po załamaniu waluty polskiej w 1926 r., w oparciu o zaciągniętą pożyczkę zagraniczną, 13 października 1927 r. wydano rozporządzenie Prezydenta RP o stabilizacji złotego, a 5 listopada 1927 r., również rozporządzeniem prezydenta, zmieniono ustrój pieniężny kraju, wprowadzając między innymi[4]:

  • monetę srebrną (Ag500) o nominale 2 złote, średnicy 27 mm, masie 10 gramów – zastępującą będącą w obiegu dwuzłotówkę o tych samych parametrach, z tym że wybitą w stopie próby 750,
  • monetę srebrną (Ag750) o nominale 5 złotych, średnicy 33 mm i masie 18 gramów – zastępującą w rzeczywistości nigdy niewprowadzoną do obiegu pięciozłotówkę o średnicy 37 mm, masie 25 gramów, w srebrze stopu 900.

Obniżenie zawartości czystego srebra w nowej dwuzłotówce poprzez zmniejszenie o ⅓ próby stopu (z 750 na 500), przy niezmienionych pozostałych parametrach, zainicjowało opracowanie przez Mennicę Państwową nowego wzoru tego nominału[3].

W drugim dziesięcioleciu XXI w. spośród wszystkich monet próbnych II Rzeczypospolitej[5] znana jest jedna dwuzłotówka 1927, z[3]:

Ze względu na kłopoty mennicy z produkcją krążków o tak niskiej zawartości srebra, rozporządzenie Prezydenta RP z 5 listopada 1927 r. w zakresie monet 2-złotowych nigdy nie zostało zrealizowane. Dopiero trzecia duża zmiana systemu monetarnego – z 27 sierpnia 1932 – redukująca po raz kolejny zawartość czystego srebra przypadającego na 1 złoty i jednocześnie ponownie wprowadzająca obowiązek bicia dwuzłotówek ze stopu srebra próby 750, doprowadziła do wpuszczenia do obiegu nowych monet o nominale 2 złotych, ale już całkowicie nowego wzoru[6].

Awers

Na tej stronie pośrodku umieszczono godło – orła w koronie, dookoła w otoku napis: „RZECZPOSPOLITA POLSKA”, pod orłem rok: „1927”, a za nim herb Kościesza – znak mennicy w Warszawie[7][3].

Autorem rysunku awersu był Stanisław Lewandowski[8].

Rewers

Na tej stronie umieszczono zwrócone w lewo popiersie kobiety z warkoczem w chustce na głowie, przed nią 4 kłosy, nad nią napis: „2 ZŁOTE”[7][3].

Rysunek rewersu jest identyczny z tym dla monety obiegowej z 1924 r. autorstwa Tadeusza Breyera[9].

Opis

Monetę wybito z rantem ząbkowanym, na krążkach o średnicy 27 mm, w dwóch wersjach[3]:

  • bez napisu „PRÓBA”,
  • z napisem „PRÓBA”.

Monety bez napisu „PRÓBA” zostały wybito w srebrze[10]:

Monetę z wypukłym napisem „PRÓBA” wybito w[11]:

  • srebrze – stempel zwykły, nakład 100 sztuk,
  • brązie – stempel zwykły, nakład 10 sztuk.

Odmiany

Znane są również bicia monety[3]:

  • bez napisu „PRÓBA” w miedzi (nakład nieznany, nienotowana),
  • z wypukłym napisem „PRÓBA”, stemplem lustrzanym w srebrze (nakład nieznany),
  • z wklęsłym napisem „PRÓBA”, w miedzi (masa 9,65–9,69 grama, notowana w obrocie aukcyjnym, czasami opisywana jako tombakowa).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Władysław Terlecki, Mennica Warszawska 1765–1965, Polskie Towarzystwo Archeologiczne, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1970, s. 179–180.
  2. ↑ Jerzy Chałupski, Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część druga II Rzeczpospolita Generalne Gubernatorstwo 1918-1945, wyd. pierwsze, Sosnowiec 2008, s. 172, 191, ISBN 83-912223-4-9.
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 Janusz Parchimowicz, Monety Rzeczypospolitej polskiej 1919 – 1939, wyd. pierwsze, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 147–151, ISBN 978-83-87355-65-4.
  4. ↑ Władysław Terlecki, Mennica Warszawska 1765–1965, Polskie Towarzystwo Archeologiczne, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1970, s. 179.
  5. ↑ Janusz Parchimowicz, Monety Rzeczypospolitej polskiej 1919 – 1939, wyd. pierwsze, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 16–60, 64–278, ISBN 978-83-87355-65-4.
  6. ↑ Władysław Terlecki, Mennica Warszawska 1765–1965, Polskie Towarzystwo Archeologiczne, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1970, s. 184–185.
  7. 1 2 Czesław Kamiński, Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1975, wyd. IV poprawione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1976, s. 72–73.
  8. ↑ Janusz Parchimowicz, Monety Rzeczypospolitej polskiej 1919 – 1939, wyd. pierwsze, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 148, ISBN 978-83-87355-65-4.
  9. ↑ Janusz Parchimowicz, Monety Rzeczypospolitej polskiej 1919 – 1939, wyd. pierwsze, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 31, 148, ISBN 978-83-87355-65-4.
  10. ↑ Janusz Parchimowicz, Monety Rzeczypospolitej polskiej 1919 – 1939, wyd. pierwsze, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 148–149, ISBN 978-83-87355-65-4.
  11. ↑ Janusz Parchimowicz, Monety Rzeczypospolitej polskiej 1919 – 1939, wyd. pierwsze, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 149–150, ISBN 978-83-87355-65-4.

Bibliografia

  • J. Parchimowicz Monety Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939, Nefryt, Szczecin, wydanie I, ISBN 978-83-87355-65-4.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.