Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1894 |
Rozformowanie |
1917 |
Nazwa wyróżniająca | |
Tradycje | |
Rodowód |
11 Dywizjon Ciężki |
Kontynuacja |
Pułk Artylerii Polowej Nr 16 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
ppłk SG Árpád Páter |
Działania zbrojne | |
I wojna światowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
6 Brygada Artylerii Polowej |
Pułk Armat Polowych Nr 16 (niem. Feldkanonenregiment Nr. 16) – pułk artylerii polowej cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia pułku
1 maja 1885 roku w Edelény na bazie Pułku Artylerii Polowej Nr 10 został utworzony 11 Ciężki Dywizjon (niem. 11. Schwere Batterie-Division) pod komendą ppłk. Adolfa Beera[1], a od 1887 roku mjr. Johanna Thüra[2], który 1 stycznia 1890 roku został mianowany podpułkownikiem[3], a 11 czerwca 1892 roku pułkownikiem[4].
1 stycznia 1894 roku dywizjon został przeformowany w 16 Pułk Artylerii Dywizyjnej (niem. 16. Divisions-Artillerie-Regiment). Pułk razem z kadrą zapasową nadal stacjonował w Edelény na terytorium 6 Korpusu i wchodził w skład 6 Brygady Artylerii Polowej[5].
W 1895 roku pułk razem z kadrą zapasową został przeniesiony do Koszyc (węg. Kassa, niem. Kaschau) na terytorium 6 Korpusu i nadal wchodził w skład 6 Brygady Artylerii Polowej[6][7].
W 1905 roku pułk razem z kadrą zapasową został przeniesiony do Łuczeńca (węg. Losoncz) na terytorium 6 Korpusu[8].
6 kwietnia 1908 roku oddział został przemianowany na Pułk Armat Polowych Nr 16[9].
W latach 1913–1914 pułk stacjonował w Łuczeńcu na terytorium 6 Korpusu i wchodził w skład 27 Dywizji Piechoty, a pod względem wyszkolenia był podporządkowany komendantowi 6 Brygady Artylerii Polowej[10].
W 1917 roku oddział został przemianowany na Pułk Artylerii Polowej Nr 16.
Skład
- Dowództwo
- 4 x bateria po 6 armat 8 cm FK M.5.
- bateria rezerwowa.
Komendanci pułku
- ppłk SG Árpád Páter (1894[11] → szef Biura Telegraficznego Sztabu Generalnego)
- ppłk / płk Anton von Mindl (1894 – 1897)
- ppłk Karl Demel (1897 – 1900 → stan spoczynku w stopniu tytularnego pułkownika)
- ppłk / płk Ferdinand Goglia von Zlota Lipa (1900[12] – 1906 → komendant 2 Pułku Artylerii Korpuśnej)
- ppłk / płk Desiderius Moys von Ludrova (1906 – 1910)
- ppłk / płk Heinrich Wagner (1910 – 1913)
- ppłk Karl Schiller von Schildenfeld (1914[9])
Przypisy
- ↑ Anhang zum Kais. Königl. Militär-Schematismus 1885 ↓, s. 48.
- ↑ Militär-Schematismus 1888 ↓, s. 682.
- ↑ Schematismus 1891 ↓, s. 686.
- ↑ Schematismus 1893 ↓, s. 153.
- ↑ Schematismus 1894 ↓, s. 105, 787.
- ↑ Schematismus 1901 ↓, s. 121, 860.
- ↑ Schematismus 1895 ↓, s. 749.
- ↑ Schematismus 1906 ↓, s. 129, 855.
- 1 2 Schematismus 1914 ↓, s. 803.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 93, 803.
- ↑ Schematismus 1894 ↓, s. 787.
- ↑ Schematismus 1901 ↓, s. 860.
Bibliografia
- Anhang zum Kais. Königl. Militär-Schematismus für das k.k. Heer 1885. Enthält die Artillerie-Waffe mit rücksicht auf die mit 1 maj durchgeführte organisation. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, maj 1885. (niem.).
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1888. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1887. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1893. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1893. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Juliusz Bator - "Wojna Galicyjska", Kraków 2008, ISBN 978-83-7396-747-2.