Łapsze Wyżne
wieś
Ilustracja
Panorama centrum Łapsz Wyżnych od strony północnej
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

nowotarski

Gmina

Łapsze Niżne

Wysokość

665 m n.p.m.

Liczba ludności (2020)

976[1]

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

34-442[2]

Tablice rejestracyjne

KNT

SIMC

0443358

Położenie na mapie gminy Łapsze Niżne
Mapa konturowa gminy Łapsze Niżne, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Łapsze Wyżne”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Łapsze Wyżne”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Łapsze Wyżne”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Łapsze Wyżne”
Ziemia49°23′42″N 20°11′35″E/49,395000 20,193056[3]
Strona internetowa
Kościół parafialny w Łapszach Wyżnych
Szkoła

Łapsze Wyżne (słow. Vyšné Lapše, węg. Felsőlápos, niem. Oberlapsch[4]) – wieś spiska w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Łapsze Niżne[5][6].

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łapsze Wyżne. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Położenie

Łapsze Wyżne leżą na Pogórzu Spiskim w etnograficznym regionie Spisza. Miejscowość położona jest na wysokości 635–670 m w głębokiej dolinie potoku Łapszanka, na wschodnich stokach Trybskiej Przełęczy. Leży wzdłuż drogi Trybsz – Niedzica. Na północ od wsi wznosi się grzbiet ze szczytem Grandeus (795 m), od południa najwyższe wzniesienie Magury Spiskiej – Kuraszowski Wierch.
Wieś zajmuje 1685 ha, z czego 35% pokrywają lasy, a 16% łąki i pastwiska. Potok płynący po południowej stronie Kurasówki zawiera silnie zmineralizowaną wodę chlorkowo-sodową (woda siarczkowa), która w przeszłości była wykorzystywana w lecznictwie.

Integralne części wsi

Integralne części wsi Łapsze Wyżne[5][6]
SIMCNazwaRodzaj
0443364Brzegczęść wsi
0443370Dziurówkaczęść wsi
0443387Jazczęść wsi
0443393Kątczęść wsi

Historia

Pierwsze wzmianki o wsi Łapsze pochodzą z lat 1340, następnie z 1463 i 1469 r. Samodzielna parafia rzymskokatolicka wzmiankowana jest w roku 1660. Według tradycji ustnej przez blisko 200 lat, od XV–XVI wieku, Łapsze Wyżne zamieszkiwali Wołosi. Opuścili je z niejasnych przyczyn z końcem XVII w. (sama nazwa Łapsze jest pochodzenia wołoskiego)[7].

Po I wojnie światowej wieś znalazła się w granicach Polski. W 1920 wybuchł pożar, który zniszczył 80 domów. Wiele mieszkańców wsi wtedy wyemigrowało. Po pożarze wzniesiono murowane domy, stojące do dziś wzdłuż głównej ulicy. Pożary niszczyły wieś jeszcze kilkukrotnie. Do 1931 r. przetrwała tu pańszczyzna kościelna.
Z dniem 1 września 1939 r. Łapsze zostały okupowane, a następnie włączone do Słowacji. Latem 1944 r. wybudowano drogę, a jesienią Niemcy rozpoczęli budowę umocnień, które w styczniu 1945 posłużyły im do krótkiej obrony.
W 1960 r. wieś została zelektryfikowana. Następnie zintegrowano klasy słowackojęzyczne z polskojęzycznymi.

Zabytki

Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[8].

  • Kościół parafialny pw. św. Piotra i św. Pawła.
    Kościół wzniesiono na miejscu drewnianej cerkiewki w latach 1759–1776. Wnętrze odrestaurowano w latach 1981–1982, następnie wymieniono pokrycie dachu (z blachy zwykłej na miedzianą) oraz wyremontowano wieże. Gruntownie odnowiono kościół w latach 2001–2005.
    Kościół jest murowany i otynkowany, jednonawowy z krótkim prezbiterium zamkniętym półkoliście i wysmukłą, kwadratową wieżą od frontu. Od strony północnej do prezbiterium przylega mała zakrystia. Po południowej stronie nawy znajduje się kruchta osłaniająca portal z datą 1760. Dach kościoła dawniej pokrywał gont, obecnie – blacha miedziana. Wieżę i sygnaturkę wieńczą barokowe hełmy. Ściany zostały wzmocnione przyporami.
    Rokokowe wyposażenie kościoła pochodzi z lat 1760–1776. Nawa i prezbiterium pokryte są sklepieniem kolebkowym z lunetami na gurtach.
    Ołtarz główny z 1776 r. zawiera obraz przedstawiający świętych Piotra i Pawła oraz rzeźby św. Szymona, św. Jana Chrzciciela i koronacja Najświętszej Maryi Panny w zwieńczeniu. Na mensie ołtarza stoi ażurowe tabernakulum.
    W centrum lewego ołtarza bocznego znajduje się płaskorzeźba NMP Niepokalanie Poczętej, po bokach – figury św. Anny i św. Elżbiety, a na szczycie obraz św. Jana Chrzciciela. Środek prawego ołtarza bocznego zajmuje płaskorzeźba św. Mikołaja, po bokach stoją figury św. Augustyna i św. Ambrożego, a u góry zawieszony jest obraz św. Sebastiana. Na ścianie północnej znajduje się iluzjonistyczny ołtarz z 1796 r. ze św. Józefem, Dzieciątkiem Jezus i św. Janem Nepomucenem. Ambona, chrzcielnica, chór i ławki utrzymane są również w stylu rokokowym. W kościele znajdują się m.in. pozłacana puszka na hostie z XIV w. i pozłacana monstrancja z XV/XVI w.

Kultura

We wsi jest używana gwara spiska, zaliczana przez polskich językoznawców jako gwara dialektu małopolskiego języka polskiego, przez słowackich zaś jako gwara przejściowa polsko-słowacka[9]. Tradycyjnym ubiorem był strój spiski w odmianie kacwińskiej[10].
W Łapszach działają dwa zespoły regionalne oraz orkiestra dęta i straż pożarna o ponad 100–letniej tradycji. Miejscowa szkoła jako pierwsza po beatyfikacji Jana Pawła II przyjęła imię bł. Jana Pawła II.

Ludność

Dynamika ludności Łapsz Wyżnych w latach 1880–2011

LataLudność
18801000
1890966
1900801
1910722
1921602
1930637
1950617
1960671
1970691
1991822
1995875
2000899
2011933

[11].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Stan mieszkańców Gminy Łapsze Niżne na dzień 31 grudnia 2020r. [online], Biuletyn Informacji Publicznej Województwa Małopolskiego, 27 czerwca 2021 [dostęp 2020-12-31] (pol.).
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 687 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 71383
  4. ↑ Andrzej Olejko, „Niedoszły sojusznik czy trzeci agresor? Wojskowo-polityczne aspekty trudnego sąsiedztwa Polski i Słowacji 1918-1939”, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego i Wydawnictwo Arkadiusz Wingert, Kraków – Rzeszów 2012, strona 10
  5. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. 1 2 GUS. Rejestr TERYT
  7. ↑ Stanisław Figiel: Polski Spisz. Warszawa: PTTK „Kraj”, 1999. ISBN 83-7005-396-3.
  8. ↑ Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-12-15].
  9. ↑ Júlia Dudášová-Kriššáková, Goralské nárečia z pohľadu súčasnej slovenskej jazykovedy, Prešov: Vydavateľstvo Prešovskej univerzity v Prešove, 2016, s. 20-24, ISBN 978-80-555-1714-8 (słow.).
  10. ↑ Sylwia Plucińska, Górale Spiscy | Strój i ubiór codzienny [online], etnozagroda.pl [dostęp 2021-09-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-20] (pol.).
  11. ↑ Dane do wykresu pochodzą z niepublikowanego opracowania Marka Skawińskiego pt. „Dynamika ludności Zamagurza Spiskiego w latach 1880–2000” (maszynopis), oraz z informacji podanych na stronie http://lapsze-wyzne.montanus.pl/

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.