|
DIP-DOS
1. WPROWADZENIE 2. UŻYTKOWANIE KART PAMIĘCI 3. ZNAKI GRUPOWE 4. KATALOGI 4.1 Katalog bieżący 5. ŚCIEŻKI 6. KLAWISZE FUNKCYJNE 7. INNE ZNAKI KONTROLNE 8. POLECENIA SYSTEMU DOS I TRYBU WSADOWEGO 9. POLECENIA TRYBU WSADOWEGO 10. POLECENIA DOS 10.1 APP 10.2 BREAK 10.3 CD 10.4 CHKDSK 10.5 CLS 10.6 COPY 10.7 DATE 10.8 DEL 10.9 DIR 10.10 DO 10.11 ECHO 10.12 ERRORLEVEL 10.13 EXIST 10.14 FDISK 10.15 FOR 10.16 FORMAT 10.17 GOTO 10.18 HELP 10.19 IF 10.20 LABEL 10.21 MD 10.22 OFF 10.23 PATH 10.24 PAUSE 10.25 PROMPT 10.26 RD 10.27 REM 10.28 REN 10.29 RUN 10.30 SET 10.31 SHIFT 10.32 TIME 10.33 TYPE 10.34 VER 10.35 VERIFY 10.36 VOL 11. URZĄDZENIA (DEVICES) 12. PLIKI WSADOWE 12.1 IF, NOT i EXIST 12.2 PAUSE 12.3 Zmienne parametry plików wsadowych 12.3.1 SHIFT 12.3.2 ECHO i @ECHO 12.3.3 REM 12.3.4 ERRORLEVEL 12.4 Użycie zmiennych środowiska 12.5 Wywołanie pliku wsadowego z wnętrza innego pliku 13. PRZEŁĄCZANIE WYJŚCIA DLA POLECEŃ 13.1 Przełączanie wyjścia do plików 13.2 Przełączanie wyjścia do urządzeń 14. PRZEŁĄCZANIE WEJŚCIA DLA POLECEŃ WPROWADZENIE System operacyjny to nadrzędny program, który kontroluje prace komputera. System operacyjny (DOS) zapewnia współpracę pomiędzy elementami komputera (ekran, klawiatura itd.) a programami użytkownika. System operacyjny DOS, w który wyposażony jest Portfolio , jest bardzo podobny do systemu MS-DOS na komputery PC XT/AT. Uwaga techniczna: W systemie operacyjnym MS-DOS lub PC- DOS występują polecenia zewnętrzne i wewnętrzne. DOS Portfolio nie ma poleceń zewnętrznych. Wszystkie polecenia opisane poniżej są poleceniami wewnętrznymi. UŻYTKOWANIE KART pamięci (RAM-KART) Karty pamięci służące do przechowywania danych są używane przez Portfolio tak samo, jak dyskietki przez komputery PC. RAM-karty mogą mieć pojemność do 128 KB danych i mogą być przenoszone, formatowane, zabezpieczane przed zapisem i wykorzystywane tak samo, jak normalne dyskietki. Kieszenie, do których wkładane są karty pamięci nazywają się sterownikami RAM-kart. Karty pamięci i sterowniki RAM-kart nie maja ruchomych części, są wytrzymałe, bardzo małe i poręczne. Każda RAM- karta ma swój własny pokrowiec. Przed pierwszym użyciem karta pamięci musi być sformatowana podobnie jak dyskietka. Szczegóły tej operacji można znaleźć w opisie polecenia Format. ZNAKI GRUPOWE W czasie poszukiwania plików czasami chcemy, aby komputer wprowadził na ekran wszystkie pliki o tej samej nazwie np. SALES lecz o dowolnym rozszerzeniu. Problem ten rozwiązują tzw. znaki grupowe (zwane też czasami znakami specjalnymi) * - gwiazdka oraz ? - znak zapytania. Znaki te są rożnie interpretowane przez DOS. Znak * może zastępować dowolny ciąg znaków. Na przykład, aby wylistować na ekranie wszystkie nazwy plików o rozszerzeniu .WKS należy użyć polecenia:
Aby wylistować nazwy wszystkich plików zaczynających się ciągiem znaków SALES i mających jakiekolwiek dalsze trzy znaki nazwy i jakikolwiek rozszerzenie wystarczy napisać:
ASALES.WKS BSALES.WKS CSALES.WKS KATALOGI Pierwsze włączenie Portfolio powoduje utworzenie na dysku C: katalogu o nazwie \SYSTEM. W katalogu tym jest zapisywany plik PERMDATA.DAT. Katalog \SYSTEM jest jedynym katalogiem automatycznie tworzonym przez Portfolio. Dane przechowywane na dowolnym dysku mogą być zorganizowane w wielopoziomowa strukturę katalogów. Ze względu na strukturę katalogów każde polecenie systemu DOS dotyczące plików musi podawać nazwę katalogu, w którym znajduje się plik. Na przykład, aby wylistować nazwy plików w katalogu DOM, który sam znajduje się w katalogu LISTY należy napisać poleceniem:
Dowolny katalog może być używany do przechowywania danych lub programów. Zaleta drzewa katalogów to możliwość grupowania plików w grupy plików o określonych cechach. Przykładowo pliki zawierające wszystkie listy dotyczące spraw domowych mogą być zapisane w katalogu \listy\dom a listy dotyczące spraw zawodowych w katalogu \listy\praca. Katalog bieżący Dysk, na którym w danej chwili pracujemy nazywa się dyskiem bieżącym. Katalog na tym dysku, w którym się aktualne znajdujemy nazywa się katalogiem bieżącym. Katalog bieżący może być katalogiem głównym lub dowolnym innym katalogiem z drzewa katalogów. Istnieją dwa polecenia systemu DOS umożliwiające tworzenie i kasowanie katalogów. Są to polecenia MD (utwórz katalog) i RD (kasuj katalog). Te i inne polecenia systemu DOS są szczegółowo opisane dalej. ŚCIEŻKI Ścieżka nazywamy ciąg nazw katalogów zakończony nazwą pliku. Poszczególne składniki ścieżki są rozdzielone znakiem ukośnika. Ścieżka może rozpoczynać się specyfikacją dysku, odseparowana od reszty ścieżki ukośnikiem. Jeżeli pierwszy znak ścieżki to znak ukośnika, DOS przyjmuje, ze ścieżka zaczyna się od katalogu głównego. Jeżeli pierwszy znak ścieżki jest rożny od ukośnika DOS zakłada, ze ścieżka zaczyna się w bieżącym katalogu. Oto kilka przykładów ścieżek:
KLAWISZE FUNKCYJNE Jeżeli chcemy wydać systemowi DOS komputera Portfolio polecenie, które jest podobne do polecenia wcześniejszego, możemy skorzystać z bufora, w którym zapamiętywane jest ostatnio wydane polecenie. Do wykorzystania bufora służą miedzy innymi klawisze funkcyjne:
INNE ZNAKI KONTROLOWANE Następujące kombinacje klawisza powodują: [CTRL][C] - przerwanie wykonania programu oraz powrót do systemu DOS. [CTRL][S] - wstrzymuje wprowadzanie znaków na ekran; naciśniecie dowolnego klawisza pozwala na dalsze wyprowadzenie znaków na ekran. POLECENIA SYSTEMU DOS I TRYBU WSADOWEGO Wszystkie poniższe polecenia są poleceniami wewnętrznymi (tzn. nie mogą zostać wylistowane poleceniem DIR) i są wydrukowane według kolejności alfabetycznej:
Powyższe polecenia często występują w połączeniu z nazwami katalogów, identyfikatorami dysków itp., nazywanymi parametrami poleceń. Parametry mogą być pisane dużymi lub małymi literami. Parametry mogą być przedstawione symbolicznie:
POLECENIA TRYBU WSADOWEGO DOS pozwala na automatyczne wykonywanie poleceń zapisanych w plikach tekstowych o nazwie z rozszerzenie .bat. Jest to tzw. praca w trybie wsadowym. Praca w trybie wsadowym ułatwia wykonywanie serii często wydawanych poleceń. Pliki, w których są zapisane polecenia przeznaczone do automatycznego wykonania musza mieć nazwę z rozszerzeniem .bat. Dowolne polecenie opisane w tej części może być użyte w pliku tekstowym typu .bat. Następujące polecenie i słowa zarezerwowane są szczególnie przydatne w pracy wsadowej: ECHO, REM, EXIST, SHIFT, ERRORLEVEL, DO, FOR, IN, GOTO, NOT, IF, @ {COMMAND}, PAUSE. POLECENIA DOS W Portfolio polecenia DOS mogą być pisane dużymi i małymi literami. Oto te polecenia: APP SKŁADNIA:
BREAK SKŁADNIA:
BREAK OFF Polecenie BREAK OFF powoduje, ze jednoczesne naciśniecie [FN] i [B] przerywa aktualna prace Portfolio tylko w czasie pisania na ekran lub czytania klawiatury. Polecenie BREAK ON powoduje, ze jednoczesne naciśniecie [FN] i [B] przerywa prace Portfolio również w czasie pewnych operacji dyskowych. Polecenie BREAK bez słów ON lub OFF wyprowadza na ekran aktualna wrażliwość systemu na naciśniecie klawiszy [FN] i [B] czyli napis ON lub OFF. CD (odpowiednik: CHDIR) SKŁADNIA:
Wystąpienie znaku ukośnika (\) na początku ścieżki w poleceniu DIR oznacza, ze ścieżka zaczyna się w katalogu głównym. Brak ukośnika oznacza, ze ścieżka zaczyna się na poziomie katalogu bieżącego. Polecenie CD z dwoma kropkami (CD..) przesuwa bieżący katalog o jeden poziom wyżej w kierunku katalogu głównego. Polecenie CD z nazwa katalogu przesuwa bieżący katalog o jeden poziom dalej w głąb drzewa katalogów. Np. polecenie:
Uwaga: za pomocą polecenia PROMPT można spowodować, aby Portfolio wyświetlił zachętę składająca się z nazwy pełnej ścieżki katalogu bieżącego (patrz polecenie PROMPT). CHKDSK SKŁADNIA:
62592 bytes total disk capacity 1024 bytes in 2 directories 4224 bytes in 6 user files 57344 bytes available on disk 126976 bytes total memory 81936 bytes free CLS SKŁADNIA:
COPY SKŁADNIA:
Jeżeli specyfikacja dysku została pominięta w ścieżce źródła lub przeznaczenia, jako specyfikacje dysku system zakłada dysk bieżący. Podobnie jeśli nie zostały podane nazwy katalogów, system przyjmuje katalog bieżący. Jeżeli plik o nazwie przeznaczenie już istnieje jego zawartość zostanie zmieniona bez ostrzeżenia. Mogą być używane znaki grupowe * i ?. Polecenie:
Pliki źródłowe w poleceniu COPY pozostają nie zmienione. Polecenie COPY może być użyte z symbolem urządzenia CON w celu pisania do pliku z klawiatury. CON oznacza konsole (klawiaturę). Naciśniecie klawiszy [CTRL] i [Z] kończy wprowadzanie danych do pliku. Na przykład, aby utworzyć plik o nazwie AUTOEXEC.BAT z zapisanymi poleceniami, które czyszczą ekran, ustalają nazwę katalogu przeglądanego przez program command.com na system i powodują wyświetlanie w wierszu zachęty nazwy bieżącego katalogu, należy wprowadzić z klawiatury:
cls [RTN] path=c:\system [RTN] prompt $p$g [RTN] [CTRL] [Z] [RTN] DATE SKŁADNIA:
Dalszy opis zakłada, że albo instrukcja konfigurowania COUNTRY nie była używana, albo COUNTRY wskazuje na USA. Jeżeli w poleceniu DATE nie wystąpił parametr i naciśnięto [RTN], na ekranie pojawi się komunikat:
New date (mm-dd-yy) Do odseparowania składników daty można użyć myślnika - lub znaku dzielenia /. Wciśniecie klawisza [RTN] bez wprowadzenia nowej daty spowoduje zachowanie daty istniejącej. DEL SKŁADNIA:
DEL [fname] Aby wykasować jednocześnie kilka plików należy użyć znaków * i ?. Przykładowo, aby usunąć wszystkie pliki z rozszerzeniem .BAK na bieżącym dysku należy napisać:
Polecenie DEL nie kasuje katalogów. Katalogi musza być usuwane z dysku za pomocą polecenia RD. DIR SKŁADNIA:
Aby zobaczyć jakie pliki znajdują się na dysku C: w katalogu SPRZEDAŻ należy wydać polecenie:
Directory of C:\SPRZEDAZ {DIR} 1-01-88 11:15a {DIR} 1-01-88 11:15a dane1 wk 12800 8-25-88 12:25a dane2 wk 1280 8-26-88 12:55a markting adr 1408 2-25-88 10:15p 5 Files 84131 bytes free Dwa katalogi (.) i (..) są zawsze tworzone przez DOS i oznaczają katalog bieżący i macierzysty. W poniższych przykładach dysk a: jest dyskiem bieżącym, a katalog \sprzedaż katalogiem bieżącym
Polecenie powyższe może być używane z ukośnikiem. Na przykład polecenie:
Polecenie DIR może być użyte z dwoma parametrami opcjonalnymi. Parametry te to: /P - opcja ta powoduje wypisywanie nazw plików strona po stroni. W przypadku dużej liczby plików po wypełnieniu ekranu wypisywanie jest przerwane. Po przeczytaniu ekranu naciśniecie dowolnego klawisza spowoduje wyprowadzenie kolejnych nazw plików (jeśli istnieją). Należy zauważyć, ze tryb pracy ekranu ustawiony w opcji Setup menu programów nie wpływa na użycie parametru /P . /W - opcja ta powoduje wypisywanie nazw plików w postaci skróconej, zawierającej tylko nazwę i rozszerzenie pliku. W jednym wierszu listowanych jest do pięciu nazw plików. DO SKŁADNIA:
ECHO SKŁADNIA:
ECHO ON ECHO komunikat do wyświetlenia 1. Rozpoczyna (ON) lub kończy (OFF) wypisywanie na ekranie echa poleceń zapisanych w pliku typu .bat. 2. Wyświetla na ekranie komunikaty zapisane w pliku typu .bat. 1. Włączane i wyłączanie echa. W czasie wykonywania poleceń zapisanych w pliku typu .bat treść tych poleceń przed wykonaniem jest przesyłana na ekran. Jeżeli pierwszy wiersz pliku typu .bat zawiera polecenie ECHO OFF, to pozostałe polecenia pliku zostaną wykonane bez uprzedniego wysyłania ich treści na ekran. Jeżeli polecenie ECHO OFF jest poprzedzone znakiem @, to tylko linia zawierająca to polecenie nie jest wyświetlana na ekranie. Zakończenie wykonywania ostatniego polecenia zapisanego w pliku typu .bat automatycznie włącza echo (ECHO ON). 2. Wyświetlanie komunikatów. Aby wyświetlić komunikat w czasie wykonywania poleceń zapisanych w pliku typu .bat należy w tym pliku umieścić linie:
ERRORLEVEL SKŁADNIA:
EXIST SKŁADNIA:
Jeżeli plik o nazwie określonej przez [fname] istnieje, powoduje to wykonanie {polecenia}. FDISK SKŁADNIA:
Użycie polecenia FDISK uruchamia również zimny start komputera. Wszystkie pliki przechowywane w pamięci Portfolio zostaną zniszczone na skutek zmiany pojemności RAM-dysku. Polecenie FDISK powinno być używane z dużą rozwagą. FOR SKŁADNIA:
Używane do kolejnego wykonywania {polecenia} dla każdego pliku ze zbioru ({set},{set}...). FORMAT SKŁADNIA:
Opcjonalny parametr /V pozwala zapisać etykietę wolumenu na dysku. System po zakończeniu formatowania wypisuje zachętę do wprowadzenia etykiety. GOTO SKŁADNIA:
HELP SKŁADNIA:
IF SKŁADNIA:
Warunek może mieć jedną z postaci:
LABEL SKŁADNIA:
Wydanie polecenia LABEL powoduje wyprowadzenie (jeśli istnieje) etykiety wolumenu bieżącego dysku na ekran. Istniejąca etykieta może zostać zmieniona na inna. Długość etykiety wolumenu jest ograniczona do 11 znaków. Do tworzenia etykiety można używać znaków dopuszczalnych do tworzenia nazw plików (nie wolno wiec np. używać spacji). Polecenie Label umożliwia też usuniecie istniejącej etykiety wolumenu. MD (MKDIR) SKŁADNIA:
Jeżeli polecenie zostało użyte bez podania specyfikacji dysku i ścieżki, nowy katalog zostanie utworzony w katalogu bieżącym. Na przykład bieżący dysk i katalog jest oznaczony a:\sprzedaz i chcemy w nim utworzyć nowy katalog (tzw. podkatalog) o nazwie ceny, to wystarczy napisać:
OFF SKŁADNIA:
Polecenie OFF nie ma wpływu na dane przechowywane na wewnętrznym dysku c:. Po włączeniu Portfolio dysk c: będzie zawierał te same pliki, co przed użyciem polecenia OFF. Portfolio przechodzi automatycznie w stan czuwania jeżeli jest nie używany dłużej niż około dwie minuty. Przełączenie Portfolio w stan czuwania jest również możliwe poprzez równoczesne naciśniecie klawiszy [FN] i [O] i wcześniejsze zwolnienie klawisza [O]. PATH SKŁADNIA:
Zdefiniowana lista ścieżek jest ważna aż do wydania następnego polecenia PATH z parametrami. Wydanie polecenia PATH bez parametrów powoduje wyprowadzenie na ekran bieżącej listy ścieżek. W celu ograniczenia listy ścieżek tylko do katalogu bieżącego należy wydąć polecenie:
PAUSE SKŁADNIA:
PROMPT SKŁADNIA:
Druga postać polecenia PROMPT pozwala na wyświetlenie w linii zachęty dowolnego tekstu, daty, czasu i pewnych symboli. Poniższa tabela zawiera zestaw znaków specjalnych, które mogą definiować zachętę. Każdy z tych znaków musi być poprzedzony symbolem $.
Użycie błędnego znaku $ nie wpłynie na zmianę zachęty. Poniżej przedstawiono kilka przykładów użycia polecenie PROMPT, które korzystają ze znaków specjalnych oraz powstałych linii zachęty. W systemie DOS specyfikacja dysku i nazwy katalogów są zawsze wyświetlane małymi literami. Wszystkie przykłady zakładają, ze dyskiem bieżącym jest dysk c:, a katalogiem bieżącym jest katalog \sprzedaż
RD (RMDIR) SKŁADNIA:
jeżeli katalog wymieniony w poleceniu RD zawiera pliki, na ekranie pojawi się komunikat o błędzie: Directory not found or not empty. Aby usunąć ten katalog należy wykasować znajdujące się w nim pliki i jeszcze raz użyć polecenie RD. REM SKŁADNIA:
REM ten plik typu .bat kasuje wszystkie pliki o rozszerzeniu .bak
el\sprzedaż\*.bak REN SKŁADNIA:
Pominiecie identyfikatora dysku zakłada użycie dysku bieżącego. Podobnie pominiecie katalogu zakłada użycie przez polecenie REM katalogu bieżącego. RUN SKŁADNIA:
Polecenie to nie może uruchamiać zwykłych programów typu .COM i .EXE. Polecenie RUN należy tylko wtedy używać, gdy jest to zalecane przez instrukcje obsługi dołączona do programu znajdującego się na RAM-karcie. W czasie pracy takiego programu RAM-karta musi cały czas pozostawać włożona do stacji RAM-kart. SET SKŁADNIA:
SET [lancuch_znakow1]=
PATH=C:\BIN;C:\SYSTEM;C\UTIL PROMPT=$T$H$H$H$H$H$P$G
SHIFT SKŁADNIA:
TIME SKŁADNIA:
Wydanie polecenia TIME bez parametrów (tzn. TIME [RTN]) spowoduje wyprowadzenie komunikatu:
New time: TYPE SKŁADNIA:
VER SKŁADNIA:
VERIFY SKŁADNIA:
VERIFY OFF Polecenie VERIFY z parametrami ON włącza, a z parametrem OFF wyłącza sprawdzenie poprawności zapisu na dysku. VOL SKŁADNIA:
URZĄDZENIA (DEVICES) Oprócz wspomnianych wcześniej dysków istnieje kilka urządzeń, które mogą być adresowane i wykorzystywane przez DOS:
NUL urządzenie puste PRN bieżący port równoległy drukarki AUX bieżący port szeregowy LPT1 odpowiednik PRN COM1 odpowiednik AUX
PLIKI WSADOWE (pliki typu .bat) Cześć ta podaje kilka przykładów plików wsadowych. Poniższe polecenia są szczególnie przydatne do zastosowania w plikach wsadowych: ECHO, FOR, GOTO, IF, PAUSE, REM, SHIFT. IF, NOT i EXIST Polecenie IF wykonuje inne polecenie, jeżeli dany warunek zostanie spełniony. Przykładowo po wydaniu polecenia del sprzedaz.txt, gdy plik sprzedaz.txt nie istnieje, DOS wyprowadzi na ekran komunikat File not found. Aby uniknąć takiej sytuacji wystarczy wpisać do pliku wsadowego:
Powyższy plik wsadowy będzie bardziej uniwersalny, gdy będzie mógł kasować nie tylko plik o nazwie sprzedaz.txt. Można to uzyskać stosując w pliku wsadowym tzw. zmienne parametry. Parametry te są oznaczane symbolami od %0 do %9 i rezerwują miejsce na konkretne wartości, które zostaną podane w chwili wykonywania poleceń pliku wsadowego. Na przykład poniższy plik wsadowy kasuje dany plik wtedy, gdy on istnieje:
Możliwe jest wykorzystanie polecenia IF do warunkowego wykonywania więcej niż jednego innego polecenia. służy do tego polecenie GOTO . Polecenie GOTO umożliwia ominiecie (przeskoczenie) innych poleceń w pliku wsadowym. Poniższy plik wsadowy kopiuje pewien plik, ale tylko wtedy, gdy on istnieje na dysku a:, a później zaś usuwa go z bieżącego katalogu:
copy %1 a: del %1 :lab PAUSE Polecenie PAUSE chwilowo zawiesza wykonywanie pliku wsadowego do czasu naciśnięcia dowolnego klawisza komputera. Na przykład w powyższym pliku wsadowym można wstawić polecenie PAUSE przed poleceniem kopiowania. Da to czas użytkownikowi komputera na spokojne włożenie RAM-karty do stacji A:. Zmodyfikowany plik wsadowy będzie wyglądał następująca:
pause copy %1 a: del %1 :lab W czasie działania polecenia PAUSE możliwa jest rezygnacja z dalszego wykonywania poleceń zawartych w pliku wsadowym. W tym celu wystarczy nacisnąć klawisze [CTRL] i [C], a po wyprowadzeniu na ekran Portfolio komunikatu nacisnąć klawisz [Y]. Zmienne Parametry plików Wsadowych SHIFT Następny plik wsadowy zmienia nazwę danego pliku na nowa nawet wtedy, gdy plik o takiej nazwie już istnieje:
ren %1 %2
W plikach wsadowych można stosować do 9 parametrów oznaczonych od %1 do %9. Parametr oznaczony %0 odnosi się do nazwy samego pliku wsadowego. W przypadku konieczności użycia większej liczby zmiennych parametrów należy użyć polecenia SHIFT. Polecenie SHIFT przesuwa wszystkie zmienne parametry o jeden w lewo tak że np. parametr dziesiąty stanie się dziewiątym. Na przykład następujący plik wsadowy wyprowadza na ekran swoja nazwę i trzy parametry wstawione w miejsce %1 %2 %3:
shift echo %0 %1 %2 %3
echo jeden dwa trzy cztery ECHO i @ECHO W czasie wykonywania poleceń zapisanych w pliku wsadowym ich treść jest wyprowadzana na ekran. Może to prowadzić do zaśmiecenia ekranu. Można temu zapobiec poprzez wydanie polecenia:
REM W przypadku większych plików wsadowych dobrze jest umieszczać w pliku komentarze objaśniające ich sposób działania. Umożliwia to polecenie REM. Tak wyglądałby jeden z powyższych plików wsadowych z komentarzami:
echo %0 %1 %2 %3 shift echo %0 %1 %2 %3 ERRORLEVEL Poleceniem IF może zawierać w swoim wyrażeniu warunkowo słowo zarezerwowane ERRORLEVEL. Słowo to umożliwia wpływ zewnętrznych programów na wykonanie poleceń pliku wsadowego. Kiedy program zewnętrzny kończy swe działanie nadaje on zmiennej ERRORLEVEL systemu DOS wartość od 0 do 25 włącznie. Polecenie IF umożliwia testowanie wartości ERRORLEVEL. Załóżmy, ze uruchomiliśmy program nazwany STACJA_B.COM, który sprawdza, czy w komputerze istnieje fizycznie druga stacja kart pamięci. Może on nadąć zmiennej ERRORLEVEL wartość 1, gdy taka stacja istnieje i wartość 0, gdy jest przeciwnie. Możemy teraz napisać plik wsadowy, który powie użytkownikowi czy w Portfolio jest zainstalowana druga stacja RAM-karty.
stacja_b if errorlevel 1 goto istnieje echo Stacja B: nie zainstalowana goto koniec :istnieje echo Stacja B: zainstalowana :koniec Użycie Zmiennych Środowiska Inna pożyteczna cecha polecenia IF jest możliwość korzystania ze zmiennych środowiska zainicjowanych poleceniem SET. Przeanalizujemy następujący plik wsadowy:
Gdy nasz przykładowy plik wsadowy ma nazwę h.bat i zostaną wydane dwa polecenia:
h [RTN]
W plikach wsadowych do wielokrotnego wydawania poleceń można używać polecenie FOR. Gdy chcemy na przykład wyprowadzić na ekran kolejno zawartość wszystkich plików tekstowych w bieżącym katalogu, możemy sporządzić plik wsadowy:
Wywoływanie pliku wsadowego z wnętrza innego pliku wsadowego. Możliwe jest wykonanie pliku wsadowego z wnętrza innego pliku wsadowego przez wpisanie nazwy drugiego pliku do pliku pierwszego. Załóżmy, ze istnieją pliki o nazwach edit.bast i ed.bat. Zawartość pliku ed.bat jest następująca:
if exist %1 edit %2 echo Nie znaleziono zbioru
Gdy plik pismo.txt nie istnieje, na ekran zostanie wyprowadzony napis Nie znaleziono zbioru. Należy zauważyć, ze uruchomienie pliku edit.bat spowoduje zaniechanie przez DOS dalszego wykonywania poleceń zapisanych w pliku ed.bat . Oznacza to, ze zakończenie pracy przez plik edit.bat nie spowoduje wyprowadzenie na ekran napisu Nie znaleziono zbioru. PRZEŁĄCZANIE WYJŚCIA DLA POLECEŃ Polecenia systemu DOS zwykle przesyłają wyniki swego działania na ekran. Możliwe jest jednak kierowanie wyników i komunikatów na inne urządzenia np. na drukarkę. Wszystkie komunikaty i informacje, które powstały w efekcie działania polecenia systemu DOS mogą być przełączone (skierowane) na dowolne urządzenie systemu za pomocą użycia znaku }. Przełączenie wyjścia dla poleceń ma postać:
(polecenie dające wynik działania }} (dołącz do przeznaczenia) } Przełączenie wyjścia do plików Jeżeli nazwa przeznaczenia podana przy przełączeniu wyjścia polecenia może być traktowana jako nazwa pliku, tworzony jest plik o takiej nazwie i wynik działania polecenia kierowany jest do tego pliku. Gdy plik o takiej nazwie już istnieje, jego zawartość zostanie zastąpiona wynikiem działania polecenia. Podobnie wynik pracy może być dołączony do zawartości istniejącego już pliku przez użycie dwóch znaków =. Na przykład, aby utworzyć plik o nazwie PLIKI.TXT zawierający spis plików katalogu bieżącego (efekt pracy polecenia DIR) wystarczy napisać:
Przełączanie wyjścia do urządzeń Jeżeli wynikiem pracy polecenia jest informacja tekstowa, która nas nie interesuje, można się jej pozbyć poprzez przełączanie wyjścia polecenia na urządzenie puste NUL. Na przykład polecenie COPY wyprowadza na ekran informacje o tym jakie pliki zostały skopiowane. Czasami jest to informacja niepożądana, szczególnie przy przetwarzaniu wsadowym. Poniższe polecenie kopiuje plik AUTOEXEC.BAT do pliku AUTOEXEC.BAK bez wyświetlania komunikatu na ekranie:
Przełączanie wejścia dla poleceń Zasada przełączania wejścia dla poleceń jest podobna do przełączenie wyjścia dla poleceń. Przełączanie wejścia jest używane do określania źródła (jest to najczęściej plik) parametrów polecenia. Na przykład wydanie polecenia DEL *.* (w celu wykasowania wszystkich plików w bieżącym katalogu) spowoduje wyprowadzenie na ekran komunikatu:
Aby uniknąć naciskania klawiszy, należy sporządzić plik, zawierający tylko jeden znak Y. Łatwo to zrobić poleceniem:
|