zumutbar (język niemiecki)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mogący być wymaganym, na miarę sił

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der zumutbare ein zumutbarer zumutbarer	die zumutbare eine zumutbare zumutbare	das zumutbare ein zumutbares zumutbares	die zumutbaren zumutbaren zumutbare
Gen.	słaba mieszana mocna	des zumutbaren eines zumutbaren zumutbaren	der zumutbaren einer zumutbaren zumutbarer	des zumutbaren eines zumutbaren zumutbaren	der zumutbaren zumutbaren zumutbarer
Dat.	słaba mieszana mocna	dem zumutbaren einem zumutbaren zumutbarem	der zumutbaren einer zumutbaren zumutbarer	dem zumutbaren einem zumutbaren zumutbarem	den zumutbaren zumutbaren zumutbaren
Akk.	słaba mieszana mocna	den zumutbaren einen zumutbaren zumutbaren	die zumutbare eine zumutbare zumutbare	das zumutbare ein zumutbares zumutbares	die zumutbaren zumutbaren zumutbare

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) eine zumutbare Beschäftigung

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Zumutung ż, Zumutbarkeit ż

czas. zumuten

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: