zăvor (język rumuński)

zăvor (1.1)
zăvor (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zasuwa, zasuwka, rygiel[1][2]
(1.2) techn. zawór[1]
odmiana:
(1.1-2) lp zăvor; lm zăvoare
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) a trage zăvorul → zaryglować[1]
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zăvorî
związki frazeologiczne:
etymologia:
cs. заворъ (zavorъ)[2] → zasuwa, rygiel[3]
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 297.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „заворъ” w: Franz Miklosich, Lexicon palaeoslovenico-graeco-latinum emendatum auctum, Guilelmus Braumueller, Wiedeń 1862–1865, s. 206.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.