wyrzut sumienia (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) odczuwanie winy po zrobieniu czegoś złego

odmiana:

przykłady:

(1.1) Judaszowe srebrniki nie zagłuszą wyrzutów sumienia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zwykle używane w liczbie mnogiej (wyrzuty sumienia)

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) remorse
• czeski: (1.1) výčitky svědomí lm
• duński: (1.1) dårlig samvittighed w
• hiszpański: (1.1) remordimiento m
• kaszubski: (1.1) wërzut sëmieniégò
• nowogrecki: (1.1) τύψη ż
• szwedzki: (1.1) samvetskval n, självförebråelse w, ruelse w

źródła: