ukraina (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌukraˈjĩna], AS: [ukrai ̯ĩna], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯ • akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rower marki „Ukraina”; zob. też Ukraina (rower) w Wikipedii
- (1.2) daw. pogranicze[1]; zob. też Ukraina (nazwa) w Wikipedii
- (1.3) daw. miejsce bardzo odległe[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) ugranicze, pogranicze
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ukrainizacja ż, Ukraina ż, Ukrainiec m, Ukrainka ż, ukraińskość ż, ukraiński mrz, ukrainizm mrz
- przym. ukraiński
- przysł. ukraińsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zob. też Ukraina (ujednoznacznienie) w Wikipedii
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2
Hasło „Ukraina” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 270.
ukraina (esperanto)
przymiotnik
- (1.1) ukraiński
- odmiana:
- (1.1)
ununombro multenombro nominativo ukraina ukrainaj akuzativo ukrainan ukrainajn - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) ukrajna
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Ukrainujo, Ukrainio, ukraino, ukrainino
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.