tyn (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [tɨ̃n], AS: [tỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) st.pol. mur[1]
(1.2) st.pol. płot[1]

zaimek wskazujący, rodzaj męski

(2.1) gw. (Śląsk Cieszyński) ten[2]
odmiana:
przykłady:
(2.1) Tyn obrozek, coś namalowoł, je ónaki[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Tyniec m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w hasłach: mur, płot
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ten
źródła:
  1. 1 2 Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 129.
  2. 1 2 Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.