terminativus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) gram. przypadek określający koniec czynności (pytania: do kogo/czego?)
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. terminus → „koniec”
- uwagi:
- zobacz też: abessivus • ablativus • absolutivus • accusativus • adessivus • allativus • comitativus • dativus • dedativus • elativus • ergativus • essivus • genitivus • illativus • inessivus • instrumentalis • locativus • nominativus • partitivus • possessivus • prolativus • terminativus • translativus • vocativus
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.