spruce (język angielski)

spruce (1.1)
wymowa:
amer. IPA: /spɹus/ wymowa amerykańska
​
znaczenia:

rzeczownik niepoliczalny

(1.1) bot. świerk

przymiotnik

(2.1) uporządkowany, schludny, elegancki

czasownik

(3.1) uporządkować
(3.2) uczynić eleganckim
(3.3) drażnić
odmiana:
(1.1) lp spruce; blm
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. sprucely
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) średnioang. Spruce, Sprws < średnioang. Pruce < st.franc. Pruz < śr.łac. Prussia → Prusy[1][2]
uwagi:
Istnieją przypuszczenia, w których postuluje się jakoby rzeczownik spruce pochodził od polskiego „z Prus”[3]. Przypuszczenia te pochodzą ze źródeł historycznych, lecz nie zyskują poparcia lingwistów[4].
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „spruce” w: The American Heritage Dictionary of the English Language, Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company.
  2. ↑ Hasło „spruce” w: Online Etymology Dictionary.
  3. ↑ „Angielska nazwa świerku – spruce – wywodzi się ponoć od polskiego »z Prus«”N. Davies, Boże igrzysko, 1999, s. 36.
  4. ↑ Henryk Zins, England and the Baltic in the Elizabethan era, 1972.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.