spotta (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) pluć[1][2]
(1.2) przen. produkować w szybkim tempie[1]
odmiana:
(1.1-2) att spotta, spottar, spottade, spottat, spotta!
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spott
związki frazeologiczne:
(1.1) inte spotta i glasetspotta i händernaspotta i nävarnaspotta upp sig
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
  2. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 447.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.