samodzierżca (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌsãmɔˈʥ̑ɛrʃʦ̑a], AS: [sãmoʒ́eršca], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) władca absolutny[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) samowładca, daw. samodzierż, daw. rzad. samodzierca
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. samodzierżawie, samodzierca, samodzierstwo, samodzierż, samodzierżczość, samodzierżstwo
- przym. samodzierczy, samodzierżczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ros. samodierżec[2] lub bezpośrednio z scs. *samoderžcь[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „samodzierżca” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „samodzierżca” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Roman Zawiliński, Pokrewieństwo języków a ich wpływ wzajemny, „Poradnik Językowy” nr 9/1907, s. 122.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.