presens (język szwedzki)

wymowa:

[ˈpreːsens]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) gram. szwedzki czas teraźniejszy prosty^[1]

odmiana:

(1.1) lp ett presens, –; lm presens, –

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. present

rzecz. present w

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe presensparticip

fraza rzeczownikowa historiskt presens • presens particip

etymologia:

uwagi:

• Wyraża w zasadzie teraźniejszość, ale może też wyrażać czynności regularnie powtarzające się, fakty ponadczasowe, wezwanie do zrobienia czegoś, przyszłość, a także przeszłość (zob. historiskt presens).
• We współczesnej szwedczyźnie, mniej więcej od połowy XX w., presens ma jedną, wspólną formę dla wszystkich osób i obu liczb. Przedtem był używany tylko dla wszystkich osób liczby pojedynczej, zaś dla liczby mnogiej używano bezokolicznika.
• W czasownikach zwrotnych odmienia się przez osoby zaimek zwrotny sig. Np.:

jag tvättar mig → myję się, du tvättar dig → myjesz się itd.

źródła: