precz (język polski)

wymowa:

IPA: [prɛʧ̑], AS: [preč] ​

znaczenia:

przysłówek

(1.1) w połączeniu z czasownikiem nakazuje lub opisuje oddalenie się, wyrzucenie czegoś lub kogoś

wykrzyknik

(2.1) gwałtowne wyrażenie niechęci, sprzeciwu, tego że ma się czegoś dość

odmiana:

(1.1) nieodm.

(2.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Stary pan jesteś, powiada jeden z drugim, idź precz!^[1]

(2.1) — Precz!!… — wrzasnął wskazując drzwi — precz!… słyszysz?^[2]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. pozn. prek, reg. śl. hajdy

(2.1) paszoł won, a kysz, psik, won; reg. pozn. prek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

reg. pozn. być precz, być wyjechanym precz

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) away; (2.1) out
• cerkiewnosłowiański: (1.1) вонъ; (2.1) вонъ
• czeski: (1.1) pryč
• duński: (1.1) væk
• esperanto: (2.1) for
• francuski: (2.1) à bas
• łaciński: (1.1) apage
• niderlandzki: (1.1) weg; (2.1) weg
• nowogrecki: (2.1) κάτω
• rosyjski: (1.1) прочь
• słowacki: (1.1) preč
• ukraiński: (1.1) геть
• wilamowski: (2.1) prič, waeḱ, wak

źródła: