pfiffig (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈpfɪfɪç] ​

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) bystry, przebiegły, sprytny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der pfiffige ein pfiffiger pfiffiger	die pfiffige eine pfiffige pfiffige	das pfiffige ein pfiffiges pfiffiges	die pfiffigen pfiffigen pfiffige
Gen.	słaba mieszana mocna	des pfiffigen eines pfiffigen pfiffigen	der pfiffigen einer pfiffigen pfiffiger	des pfiffigen eines pfiffigen pfiffigen	der pfiffigen pfiffigen pfiffiger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem pfiffigen einem pfiffigen pfiffigem	der pfiffigen einer pfiffigen pfiffiger	dem pfiffigen einem pfiffigen pfiffigem	den pfiffigen pfiffigen pfiffigen
Akk.	słaba mieszana mocna	den pfiffigen einen pfiffigen pfiffigen	die pfiffige eine pfiffige pfiffige	das pfiffige ein pfiffiges pfiffiges	die pfiffigen pfiffigen pfiffige

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Pfiff m, Pfiffigkeit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Pfiff + -ig

uwagi:

źródła: