otravă (język rumuński)

wymowa:
​ ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) trucizna, jad[1][2]
(1.2) przen. udręczenie, zgryzota[1]
odmiana:
(1.1-2) lp otravă; lm otrăvuri
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. otrăvire ż, otrăvitor m
czas. otrăvi
przym. otrăvit, otrăvitor
związki frazeologiczne:
etymologia:
cs. отрава (otrava)[2] → trucizna[3]
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 199.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „отрава” w: Franz Miklosich, Lexicon palaeoslovenico-graeco-latinum emendatum auctum, Guilelmus Braumueller, Wiedeń 1862–1865, s. 528.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.