margiel (język polski)

margiel (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈmarʲɟɛl], AS: [marʹǵel], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geol. skała osadowa złożona głównie z węglanów oraz minerałów ilastych; zob. też margiel w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) skała osadowa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. marglisty
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Mergel[1]
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) marl
  • baskijski: (1.1) tupa, tuparri
  • francuski: (1.1) marne
  • hiszpański: (1.1) marga ż
  • niemiecki: (1.1) Mergel m
  • rosyjski: (1.1) мергель
  • słowacki: (1.1) slieň m
  • włoski: (1.1) marna ż
źródła:
  1. Mikołaj Rudnicki, Brak granicy między t.zw. „dźwiękonaśladowczością” a zapożyczeniem, „Język Polski i Poradnik Językowy” nr 2/1916, s. 50.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.