margiel (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈmarʲɟɛl], AS: [marʹǵel], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geol. skała osadowa złożona głównie z węglanów oraz minerałów ilastych; zob. też margiel w Wikipedii
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) skała osadowa
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. marglisty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Mergel[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) marl
- baskijski: (1.1) tupa, tuparri
- francuski: (1.1) marne
- hiszpański: (1.1) marga ż
- niemiecki: (1.1) Mergel m
- rosyjski: (1.1) мергель
- słowacki: (1.1) slieň m
- włoski: (1.1) marna ż
- źródła:
- ↑ Mikołaj Rudnicki, Brak granicy między t.zw. „dźwiękonaśladowczością” a zapożyczeniem, „Język Polski i Poradnik Językowy” nr 2/1916, s. 50.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.