languir (język francuski)
czasownik nieprzechodni
- (1.1) książk. opadać z sił, słabnąć, marnieć
- (1.2) przen. cierpieć, usychać (np. z tęsknoty)
- (1.3) wyczekiwać, tęsknić[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) languir après quelqu'un
- synonimy:
- (1.2) souffrir
- (1.3) soupirer
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. langueur ż
- przym. langoureux
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. languēre → być leniwym / ospałym, więdnąć, być pozbawionym siły[2][3]
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Anna Jedlińska, Ludwik Szwykowski, Jerzy Tomalak, Kieszonkowy słownik francusko-polski, polsko-francuski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2004, ISBN 83-214-0938-5.
- ↑
Hasło „languir” w: Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales. - ↑ Hasło „languir” w: Des dictionnaires Larousse.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.