kul (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kul], AS: [kul]
- znaczenia:
rzeczownik, forma fleksyjna
- (1.1) D. lm od: kula
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
kul (język duński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) węgiel
- odmiana:
- (1.1) (et) kul, kullet, blm
- przykłady:
- (1.1) Polens vigtigste mineralressourcer er kul og jern. → Najważniejszymi zasobami naturalnymi Polski są węgiel i żelazo.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) karbon, carbon, kulstof, symbol. C
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- kultid
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kul (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
kul (język szwedzki)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.