kucza (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈkuʧ̑a], AS: [kuča]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol.[1] także gw. (Poznań, Chełm Lubelski, Zamość, Jarocin, Krosno, Pułtusk, Izbica, Krasnystaw i Krynica)[2] chata, szałas
(1.2) gw. nadbużańska zagroda dla świń[3][2]
(1.3) daw. gw. (Podlasie) tęsknota[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kuczka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kuczka ż, kuczki[2] nmos
czas. dokuczać[2]
przym. dokuczliwy[2]
związki frazeologiczne:
etymologia:
pochodzenie wschodniosłow., ros.-ukr.[2]
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: chata, szałas
źródła:
  1. ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 129.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 Witold Doroszewski, Objaśnienia wyrazów i zwrotów, „Poradnik Językowy” nr 10/1954, s. 38.
  3. ↑ Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 58.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.