kontentować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌkɔ̃ntɛ̃nˈtɔvaʨ̑], AS: [kõntẽntovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) daw. cieszyć, zadowalać

czasownik zwrotny niedokonany kontentować się

(2.1) daw. cieszyć się, zadowalać się
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kontentowanie n, ukontentowanie n, kontent mrz
czas. ukontentować dk.
przym. kontent
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. contenterzadowalać się czymś < łac. contentocieszyć się[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Violetta Machnicka, Uwagi o słownictwie „Kronik” Bolesława Prusa, „Acta Universitatis Lodziensis”, „Folia Linguistica” 39/1999, s. 55.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.