konjugieren (język niemiecki)
- wymowa:
-
- IPA: /kɔnjugi:rən/
- znaczenia:
czasownik słaby, przechodni
- (1.1) gram. koniugować, odmieniać przez osoby
- odmiana:
- (1.1) konjugieren, konjugierte, hat konjugiert
- przykłady:
- (1.1) Im Unterricht haben wir deutsche Verben konjugiert. → Na lekcji odmienialiśmy niemieckie czasowniki.
- składnia:
- (1.1) konjugieren +Akk.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) flektieren, beugen
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Konjugation ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. conjugare
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.