knarkare (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) pot. ćpun^[1]

odmiana:

(1.1) en knarkare, knarkar(e)n, knarkare, knarkarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) narkoman

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. knark n

czas. knarka

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: