klopfen (język niemiecki)
- wymowa:
- IPA: [ˈklɔpfɱ̍]
-
- znaczenia:
czasownik słaby
- (1.1) pukać, zapukać, stukać, zastukać
- (1.2) trzepać, wytrzepać
- odmiana:
- (1.1-2)[1] klopfen (klopft), klopfte, geklopft (haben)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) an die/der Tür klopfen
- (1.2) den Teppich / die Matratze klopfen
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Klopfen n, Klopfer m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: klopfen • anklopfen • beklopfen • ausklopfen • einklopfen • zerklopfen
- zobacz też: klopfen • festklopfen • weichklopfen
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.