grundlegend (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈɡʁʊntˌleːɡn̩t]

​ ​

znaczenia:

przymiotnik^[1]

(1.1) podstawowy, zasadniczy, fundamentalny

w funkcji przysłówka^[2]

(2.1) zupełnie, całkowicie, zasadniczo, fundamentalnie

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der grundlegende ein grundlegender grundlegender	die grundlegende eine grundlegende grundlegende	das grundlegende ein grundlegendes grundlegendes	die grundlegenden grundlegenden grundlegende
Gen.	słaba mieszana mocna	des grundlegenden eines grundlegenden grundlegenden	der grundlegenden einer grundlegenden grundlegender	des grundlegenden eines grundlegenden grundlegenden	der grundlegenden grundlegenden grundlegender
Dat.	słaba mieszana mocna	dem grundlegenden einem grundlegenden grundlegendem	der grundlegenden einer grundlegenden grundlegender	dem grundlegenden einem grundlegenden grundlegendem	den grundlegenden grundlegenden grundlegenden
Akk.	słaba mieszana mocna	den grundlegenden einen grundlegenden grundlegenden	die grundlegende eine grundlegende grundlegende	das grundlegende ein grundlegendes grundlegendes	die grundlegenden grundlegenden grundlegende

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Grundlage ż, Grundlegung ż

czas. grundlegen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: