gliwieć (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˈɡlʲivʲjɛ̇ʨ̑], AS: [glʹivʹi ̯ėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• i → j
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgliwieć)
- (1.1) st.pol. psuć się[1]
- (1.2) spoż. o serze twarogowym: dojrzewać, rozkładając się pod wpływem drobnoustrojów lub dodatków chemicznych w mazistą postać
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Gliwice nmos, gliwienie n, zgliwienie n
- czas. zgliwieć dk.
- przym. gliwy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: psuć się
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 221.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.