epi- (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɛpʲi], AS: [epʹi], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

przedrostek

(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych, mający znaczenie: zewnętrzny, poprzedzający coś, następujący po czymś, położony nad czymś

odmiana:

przykłady:

(1.1) epi- + centrum = epicentrum

(1.1) epi- + kontynentalny = epikontynentalny

składnia:

kolokacje:

(1.1) epicentrum • epidiaskop • epikontynentalny • epipaleolit • epiderma

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἐπι- < gr. ἐπί (epí) → na

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) epi-
• francuski: (1.1) épi-
• hiszpański: (1.1) epi-
• niemiecki: (1.1) epi-
• nowogrecki: (1.1) επι- / επί-, επ- / έπ-, εφ- / έφ-
• portugalski: (1.1) epi-
• rosyjski: (1.1) эпи-
• włoski: (1.1) epi-

źródła:

epi- (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [e.pi]

znaczenia:

przedrostek

(1.1) epi-

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἐπι- < gr. ἐπί (epí) → na

uwagi:

źródła:

epi- (język włoski)

wymowa:

IPA: /e.pi/

znaczenia:

przedrostek

(1.1) epi-

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἐπι- < gr. ἐπί (epí) → na

uwagi:

źródła: