dokumentować (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. udokumentować)

(1.1) składać dowody; zbierać i przedstawiać dokumenty na potwierdzenie czegoś

(1.2) stanowić dokument; potwierdzać daną sprawę

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) udowadniać, uzasadniać

(1.2) zaświadczać

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dokument mrz, dokumentacja ż, dokumentacyjność ż, dokumentalista mos, dokumentalistka ż,dokumentalistyczność ż, dokumentalistyka ż, dokumentalizm mrz, dokumentalizowanie n, dokumentalność ż, dokumentarność ż, dokumentaryzm mrz, dokumentarzysta mos, dokumentność ż, dokumentowanie n, dokumentowość ż, udokumentowanie n, udokumentowywanie n

zdrobn. dokumencik mrz, dokumencina ż

czas. dokumentalizować ndk., udokumentować dk., udokumentowywać ndk.

przym. dokumentacyjny, dokumentalistyczny, dokumentalizowany, dokumentalizujący, dokumentalny, dokumentarny, dokumentowany, dokumentowy, dokumentujący, udokumentowany, udokumentowujący, udokumentowywany

przysł. dokumentacyjnie, dokumentalnie, dokumentarnie, dokumentnie, dokumentny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dokument + -ować

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) document
• duński: (1.1) dokumentere
• niemiecki: (1.1) beurkunden, dokumentieren; (1.2) belegen, bezeugen
• norweski (bokmål): (1.1) dokumentere
• norweski (nynorsk): (1.1) dokumentere, dokumentera
• rosyjski: (1.1) документировать
• szwedzki: (1.1) dokumentera

źródła: